อาเน๊าะ เดาะ ตอเยาะ : แผลบนต้นยาง
ตุลาคม 2516
เสียงสะอึกสะอื้นสะท้านขึ้นในความมืด ได้ยินไหมนั่น? เด็กน้อยผู้ไม่เดียงสา ต้องทนเฝ้ามองการเดินทางของกาลสมัย ภายใต้ห้วงหาวแห่งความเจ็บร้าวที่มืดมิด . . เจ้านกพิราบเอย ข้ารอคอยการกลับมาของเจ้า อนิจจา เจ้าคงกลับมาช้าเกินไป โอ..ขบถยุคสมัย เชือดเฉือนก้อนเนื้อแห่งจิตใจไปเสียสิ้น ศักดิ์ศรีและความทระนงกลับทะลักล้น ไหลรวมอยู่เบื้องหน้า เหมือนไม่ใช่สิ่งที่มีและเป็นไป . . ทะลักปะทะร่องแผล แผลบนต้นยาง.. เลี้ยงชีวิตีแผล ทะลักล้น,
Relate topics
สิรภัทร (Not Member)
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
สิรภัทร (Not Member)
สิรภัทร (Not Member)