อาเน๊าะ เดาะ ตอเย๊าะ : ใบยางสุดท้ายร่วงหล่น
นกพิราบเถื่อนบินผ่านธาตุอากาศเหนือป่ายาง.. น้ำตายางรินไหล น้ำตาใจทะลักล้น แว่วเสียงโหยไห้จากเด็กน้อย.. พ่อจ๋า - - กลับบ้านเถอะ โรงเรียนใกล้จะเปิดแล้ว รองเท้าคู่เดิมยังพอใส่ได้ แต่อุ้งมือว่างเปล่าของหนูจำเป็นอย่างยิ่ง สำหรับมือหยาบกร้านของพ่อ
ใบยางสุดท้ายร่วงหล่น เช่นกันกับพ่อที่ลื่นไถลไปพร้อมกับคมมีด,
Relate topics
สิรภัทร (Not Member)