คือเสียงแห่งโศกนาฏกรรม
ที่สู้ร่ำเพลงเศร้าโปรดเจ้าฟัง เฮือกเสียงที่ฝากสั่งเพลงหลังสุด ที่สู้ร่ำเพลงลาก้มหน้างุด กอดเข่านั่คู้คุด...ตาผุดน้ำ
คลอเพียงเสียงเอื้อนสะเทือนอก เมื่อแดดฟาตะวันตกได้วกต่ำ เพ่งพรายแสงสุดท้ายสลายลำ จึงสู้ร่ำเพลงเศร้าวอนเจ้าฟัง
ฝากลมสายแรกของค่ำนี้ ไปเยี่ยมเยือนทุกที่ทุกความหลัง ที่ที่ใจเราอยู่-ใจเจ้ายัง จากห้วงหาวภวังค์...ความเดียวดาย
เป็นบทเพลงร่ำลาในนิรันดร์ ที่ฟากฝั่งความฝันพลันสลาย ริมตลิ่งโดยรอบทุกขอบราย ทุกหมุดหลักปักหมายไม่มีแล้ว
เป็นบทเพลงร่ำลาในสายลม นั่งหน้าก้มวังเวงบทเพลงแผ่ว พรุ่งนี้...ดวงนัยน์อาจไร้แวว ฉันจะฝากดาวแพร้วให้เพ่งมา
...เพื่อสบตากันและกัน... ตาฉันจะหมั่นมามองหา ริมฝั่งฝันของเจ้าทุกเวลา เพื่อคอยท่า...การมาเยือน
ร้อยเรียง...บทเพลงร่ำลานิรันดร์ ฟากฝั่งเจ้า...ความฝัน-ฉันเป็นเพื่อน ปล่อยอารมณ์เจ็บร้าวที่ดาวเดือน บนร่องรอยลางเลือน...เลื่อนลอย
ตาฉันจะหมั่นมามองหา แม้เป็นแววตาดวงเศร้าสร้อย โหยเห่-คลื่นเวลา-ตาเม็ดพร้อย ทยอยทยอยกลั่นเกล็ด...หยดเม็ดน้ำ
คลอเพียงเสียงเศร้าโปรดเจ้ารู้ ฉันเหมือนตะวันตรู่แล้ววกต่ำ เมื่อแววฝันที่หมายสลายลำ คือเสียงฮัมเฮือกสุดท้าย...ลมหายใจ
.......................................... .......................................... คือเสียงแห่งโศกนาฏกรรม ที่ฉันร่ำเพลงเศร้าให้เจ้ารู้