ละอองฝนชุ่มฉ่ำบนบนเขาพับผ้า
12 ต.ค 49 บ่ายโมงกว่าๆ
บนรถมินิบัสจากหาดใหญ่มุ่งสู่ตรัง ผ่านเส้นทางคดเคี้ยวของเขาพับผ้า
แม้ว่าจะระโหยจากการเดินทางข้ามคืนจากกรุงเทพฯ สู่หาดใหญ่ ทำให้ผมง่วงนอน
แต่เมื่อรถเข้าสู่เส้นทางคดเคี้ยว เขตเขาพับผ้า ฝนเริ่มเทกระหน่ำ ผมอดที่จะตื่นมามองข้างทางไม่ได้
ครั้งแรกของการท่องแดนใต้ของผม ผ่านมาราวสิบกว่าปีมาแล้ว
ครั้งนั้นผมไปช่วงหน้าฝน บนรถตู้แบบเหมาเดินทาง บนเส้นทางแถวกระบี่ พังงา เรื่อยลงไปถึงตรัง สองข้างทางเต็มไปด้วยป่าฝน ฝนตกมากบ้าง น้อยบ้าง ตลอดทาง
ครั้นเดินทางครั้งนี้ ความชุ่มฉ่ำของละอองฝนและไอน้ำที่หยอดทิ้งตัวตามหุบเขาทำให้อดนึกถึงวันเวลาเก่าๆไม่ได้
รู้สึกตัวเองโชคดีอย่างพิเศษที่จู่ๆบรรยากาศเดิมก็มาให้สัมผัส ความรู้สึกที่เคยรู้สึกเมื่อสิบกว่าปีก่อนแวบเข้ามาในความรู้สึก
ในห้วงเวลาเช่นนั้น ใครบ้างจะไม่ดื่มด่ำกับความชุ่มชื่นในอดีต??
แต่นักเดินทางก็เป็นเช่นนี้ บางห้วงเวลาเราก็เหมือนอยู่ไกลแสนไกลจากสิ่งที่คุ้นเคย ทั้งในสำนึกและในความเป็นจริง แต่บางเวลาก็ได้สัมผัสอย่างง่ายดาย
ขอโทษที่ไม่ได้แวะกินหมี่เป็ด แผนการผมมันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาอย่างน่าโมโหตัวเอง ครั้งหน้าคงมีเวลาได้พบพาน .. แต่ครั้งนี้ก็ไม่ได้อยู่ห่างหรอก ดูเหมือนบนเตียงนอนของโรงแรมในจังหวัดตรังที่ผมได้อ่าน กราบแม่ ในมติชน สุดสัปดาห์ ฉบับ 13-19 ตุลาคม 49 ผมตีความเหมือนมีกลิ่นอายของการเมืองเจือปนในนั้น?? หรือว่าผมคิดไปเอง แม่คนนั้นคือ?? วานบอก
ปล. อยากไปเดินป่าแถวๆ เขาพับผ้า ใครเคยบ้างครับ.. มีสถานที่พักค้าง อ้างแรมตรงไหน (แค่วางแผนนะ อาจจะแค่คิด แต่อยากไปจริงๆ ถ้ามีโอกาส)