M-e-e P-e-d

เปรียบเธอดุจรวงดาวเหนือราวฟ้า พิณบรรเลงเพลงงามนามชีวา
ประหนึ่งห้วงลีลาแห่งคนธรรพ์ ..,

แพรไหมใยเยื่อโอบเอื้อรัก
ทอถักอุ่นไอในสีสัน ยิ้มหวานแรกแย้มแซมตะวัน
แก้มจันทร์ปักทรวงเคียงรวงดาว
เป็นลมพลิ้วปลิวไหวละไล่โศก
เป็นเชื้อไฟแห่งโลกในคืนหนาว เป็นศรัทธาแห่งใจให้ฝันพราว
เป็นหยาดรักแวววาวเรื่อหยดริน จักเก็บห้วงดวงใจในส่วนลึก
แม้คืนดึกลมกล้าชะหาดหิน แม้ผืนฟ้าพลิกกลับลับแผ่นดิน
สิ้นชีวินมิเลือนพรากมิจากจร


                          ๑ มีนาคม ๒๕๕๐