มันดุจความลำบากที่เมืองไทย
ข้าพเจ้า... เพ่งมองเถ้าถ่านทุกข์ในยุคสมัย เปลือกตายิ่งล้าลง...ล้า.......ลงไป ท่ามกลางแก่นใจที่ล้าแรง
ผ่านหลักกิโล...อะโห! ชีวิต เลยทางมืดมิด...และทิศทะแม่ง สัมผัสแล้วเส้นทุ่งทุกรุ้ง-แวง จึงกร้าวแกร่งใจกล้าประมาณนั้น
จึง...ข้าพเจ้ามีความคิดชนิดใหม่ หากมองโลกด้านใดไม่ดั่งฝัน ท่านก็จงหายใจไปวันวัน และพร้อมปันลมหายใจไปคืน...คืน
เมื่อท่านพบหลักกิโล...โธ่...ชีวิต ท่ามความคิด...สะอื้น...สะอื้น ท่านอาจรวมรุ้ง-แวงให้กลมกลืน คนหลังน้ำตารื้นก็ช่าง....มัน
หากข้าพเจ้า...คงมิใช่ ............................... ............................... ชีวิตนั้นเป็นของคุณ...คุณทุกคน
Relate topics
ผีเสื้อปีกบางฯ
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก