อ่านเเล้วยิ้ม...เก็บมาฝาก
สายฝนที่หล่นพรำ ตอกย้ำให้น้ำตาเจ้ากรรมไหลอาบแก้มอีกครั้ง...
ข้างกายของหล่อนคือชายหนุ่มร่างกำยำ นอนหลับสนิทเหมือนไร้ชีวิต
สิ่งที่บ่งบอกได้ว่าเขายังหายใจอยู่ คือแผ่นอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจะงหวะของลมหายใจ....
นี่เธอกำลังร้องให้เหรอ? ร้องให้เพราะอะไร? เสียใจเหรอ?
เปล่า... เธอดีใจต่างหาก
...............แผ่นภาพเหตุการณ์ต่าง ๆเริ่มผ่านเข้ามาทีละนิด
จากภาพที่เลือนลางเหมือนความฝัน ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น
...แสงไฟวูบวาบตามจังหวะดนตรีที่เร้าใจ
เธอนั่งอยู่คนเดียวที่หน้าเคาน์เตอร์จำหน่ายเครื่องดื่ม ของผับแห่งหนึ่งย่านพัฒนาการ..
"ถ้าไม่รังเกียจ ขอผมเลี้ยงเครื่องดื่มนะครับ"เสียงนุ่มๆ ดังขึ้นที่ด้านหลังของเธอ....
เมื่อหันไปก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาดี ส่งยิ้มให้อยู่ เมื่อสบตากันเลือดสาวในกายเธอถึงกับฉีดพล่าน ....
."ดะ..ดะ..ได้สิคะ เชิญนั่งค่ะ" เธอตะลึงจนเอ่ยปากเชิญเขานั่งอย่างไม่รู้ตัว...
"มาคนเดียวเหรอครับ"เขาเริ่มบทสนทนาอย่างง่ายๆ
"อ๋อ เฉพาะวันนี้ค่ะ ปกติเพื่อนมาด้วย.."เธอตอบ..
"แล้ววันนี้เพื่อนไปไหนครับ?"...
"ไปกับแฟนค่ะ"..
"ชื่ออะไรครับ?"...
"ชื่อ อาย ค่ะ"
"ผม ภูริ ครับ เรียกภูเฉย ๆ ก็ได้ ยินดีที่รู้จักครับ" เค้ายื่นมือออกมา..
"เช่นกันค่ะ" เธอยื่นมือไปทักทาย
ทันทีที่มือของเขาและเธอสัมผัสกันเลือดในกายเธอเริ่มฉีดพล่านอีกครั้งนึง.......... นี่หรือเลือดสาวรุ่น?...
การสนทนาดำเนินไปอย่างออกรสชาติ เขาและเธอคุยกันเหมือนรู้จักกันมานานแสนนานเครื่องดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าผ่านไป...ฤทธิ์ของแอลกอออร์บวกกับเลือดในกายเธอทำให้แก้มที่อวบอิ่มของเธอเป็นสีแดงระเรื่อ ...........
จนถึงเวลา ตีสอง...ก็ถึงเวลาต้องกลับ... เขาอาสาจะไปส่งเธอที่คอนโดแถวสวนหลวงซึ่งเธอก็ไม่ปฏิเสธ...
ตอนนั้นเธอเองก็มีอาการมึนๆ เดินไม่ค่อยตรงทาง ต้องให้เขาคอยประคองตลอดเวลา ...........
เมื่อถึงคอนโดเขาประคองเธอขึ้นไปส่งถึงห้อง เธอจำได้ลางเลือนว่าได้ยินเสียงปิดประตูห้อง
แต่ไม่มีเสียงเดินออกไป... ถึงตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามันจะจบลงอย่างไร แต่ก็ยังไม่วายตื่นเต้นอยู่ดี................
เขาตื่นแล้ว นอนอมยิ้มมองเธออยู่.... "ร้องให้ทำไมครับ เสียใจเหรอ?"...
ฉันหันมาสบตาเขาช้าๆ พร้อมกับส่งยิ้มให้ แล้วตอบว่า ....
"ไม่ได้เสียใจหรอกค่ะ ดีใจต่างหาก ตั้งแต่แปลงเพศมา
คุณเป็นผู้ชายคนแรกที่ไม่รู้.... คนอื่นๆรู้ก่อนทุกทีเลย.........."