แด่ สหายผู้พลั้งพลาดจากเส้นปราชัย
สหายที่รักแห่งข้าเอย..
หากเหนื่อยนัก จงหลับตาลง
สายลมที่พัดผ่าน
ละไล้ผิวกายชุ่มเหงื่อกาฬ
จักนำพาธาตุอากาศหอมหวาน
สู่ใจทระนง
ไฟฝันและพิราบเถื่อน เสมือนนายแห่งจิตวิญญาณ
เปลวไฟแห่งวันพรุ่ง ภาพจริงประหนึ่งฝันทาทาบเหนือม่านไฟ
พรุ่งนี้..ของเมื่อวาน ไกล มิอาจเอื้อม
ศรัทธาความคิดแห่งอิสระชน เชื่อมั่นระริกพล่านในแววตา สองมือกำแน่น.. ขบกราม
กาลเวลานำพาสู่การเปลี่ยนผ่าน เจ้า-ขบถแห่งยุคสมัย หายใจคาบเส้นความพ่ายแพ้ แหละเจ้าสามารถก้าวข้าวได้อย่างงดงาม
สู่อีกโลก.. โลกทรงกลมขยุกขยิกโย้เย้ สองมือกร้านจากวันวาน จักอ่อนโยนต่อโลกใบนี้ เป็นทรงกลมใบใหม่ จารึกนามแห่งเจ้า-สหายที่รักแห่งข้า
โลกเปลี่ยนผ่าน..
รอยจากรึกยังคงปรากฎชัด
..
อิสระชนเฉกสหายแห่งข้า
ทิ้งร่องรอยอันหนักแน่น-หอมหวานและงามงด.
19.20 น.
3 เมษายน 2550
-----------
ปล-เสือมาแล้วนะ ลูกพี่ล่ะ?? มาช้ากว่าคืนนี้ปรับตกในรอบนี้ ฮ่าๆๆ