แด่..เธอผู้จากไป-รดน้ำดอกฝันของฉันด้วย
1 ) -
เธอโบยบินจากอ้อมแขนที่เหนี่ยวรัด ฉันกระหวัดเธอไว้ด้วยไอรัก . . เธอกระซิบแผ่วเบา .,รดน้ำดอกฝันของเราด้วย..,,
ดอกฝัน
หลับตาลงเถิด.. ดอกฝันของฉันแหละเธอ ยังคงเติบโต.. เบ่งบานในใจใคร..ใครที่รักเธอ . . ถนนสายอักษร .,, อาจเงียบงำไปบ้างแม้สักกระผีกเสียง หากโลกนี้สิ้นแล้วซึ่งนามแห่งเธอ . . .
หลับสนิทอย่างสงบเถิด
เธอมิได้จากไปอย่างไร้ค่า
เธอยังคงตราตรึงในหัวใจใครอีกหลายคน
. . .
อย่างยิ่ง..หัวใจเปราะบางของฉัน
2 ) -
บ้านนักเขียนหนุ่ม, ไม่มีโอกาสสัมผัส อ้อนวอนคืนดาวหม่น ย่ำเท้าท่ามความสับสน
ตะกอนใจลอยคว้าง จิตสามัญคงอยู่ รักและปรารถนา ,..
เส้นทางสายเก่า ขนานคู่กับศรัทธา เชื่อมั่น,อ่อนไหว
พร่ำภาวนาถึงคืนวันอันมิอาจเป็นอยู่ เนื่องด้วยขบถอันแรงกล้า รอคอย.. ก้าวไปข้างหน้า ซอยเท้า.. ถียิบ ถี่ยิบ
..,
หุบเขาฝนโปรยไพร
ที่ซึ่งไกลเหมือนภาพฝัน
ใกล้ในห้วงใจ..อาจสัมผัส
แม้ตะกอน !!
3 ) -
เธอทำให้ฉันสำเหนียกเสมอถึงเหตุผลของการเป็นอยู่ เธอทำให้ฉันค้นพบวิถีทางตามแบบอย่างที่ควรจะเป็น ฉันพยายามอย่างยิ่งที่จะทำความเข้าใจเธอ โดยมิรอคอยให้เธอปรับตัวเพื่อฉัน
ดอกฝันของฉันแหลเธอ เบ่งบานเสมอในใจ ดอกฝันของฉันสวย.., ดอกใจของเธองดงามยิ่งกว่า
มิเคยลืม.. รดน้ำดอกฝันให้ฉันด้วย จะได้สวยเหมอืนไม้งามตามใจสรรค์ เบิกบานเบ่งกล้าทุกคืนวัน รดดอกฝันด้วยน้ำใจให้งดงาม
ขณะ.. ประหวั่นยิ่งต่อสิ่งซึ่งรับรู้ ต่อกรกับความจริงที่เป็นไป ดิ้นแถกเพื่อหลุดพ้น หยุดนิ่ง .. คิด ความไม่เข้าใจประเดประดัง อยุติธรรม ? ไม่อาจยอมรับ ไม่อาจเมินเฉย .. ไม่ใส่ใจ
ดอกฝัน..,
อาจโรยรา ณ จุดเปลี่ยนแห่งวินาที ขณะจังหวะหัวใจใกล้อ่อนแรง ปลายมือสั่นระริก ก้อนเนื้อรูปหัวใจสะพรึงยิ่งกว่า
ดอกฝัน..,
มิอาจโรยรา
แม้หัวใจก้าวเดินอ่อนล้า
ช้าเชื่อง..เยื่องย่าง
ดอกฝันเบ่งบานยิ่งกว่า
ด้วยฝันรักในแววตา
กระซิบ-ทราบ
เถิดลา และจากไป
4 ) -
ไม่อาจเรียกคืนตัวตนของเธอกลับคืนมา มีเพียงสำนึกแห่งจิตเท่านั้นที่เต้นเร่าๆ อยู่ในลึก ขณะรับรู้ถึงการจากไป.. เฉกหัวใจแตกสลาย!