เราต้องทายท้ากล้าดับไฟ
1. ลุกขึ้นเถอะเพื่อนทุกข์แห่งยุคสมัย เมื่อการฆ่าเป็นธรรมดาไปในที่สุด เขื่อนขังความป่าเถื่อนสะเทือนทรุด ย่อมบ่าท่วมทุกมนุษย์ถ้วนวิญญาณ
ตายไปแล้วก่อนวันเธอฉันตาย นกเสรีตัวสุดท้ายของหมู่บ้าน ไฟเมืองโหมไหม้แล้วแหลกลาญ เธอจะเล่าตำนานว่าอย่างไร
ความตายตามยุดฉุดกระชาก ผลาญพรากเกินคนจะทนได้ แค่เธอฉันตระหนกตื่นตกใจ ฤาป่าเถื่อนทมิฬสมัยจะผ่านพ้น
เป็นธรรมดาสามัญของวันนี้ คุณความดีใดใดก็ถูกปล้น ควันความตายคลุมคล้ำทุกตำบล ท้องถนนเยียบเย็นเป็นป่าช้า
2. ลุกขึ้นเถิดเพื่อนทุกข์แห่งยุคสมัย รวมแรงใจทุกแรงให้แกร่งกล้า เมื่อมีเกิดความแตกดับย่อมธรรมดา ฉันและเธอต้องทายท้ากล้าดับไฟ
มาจับมือ ถือปืนขึ้นยืนหยัด เมื่อส่ำสัตว์กล้าบุกเข้ารุกไล่ หยุดท่องบ่นมนตรามาร่วมใจ ฉุดกระชากลากไส้สัตว์สงคราม