M-e-e P-e-d

เชื่อฝรั่งสอนหนังสือ
ไม่ยึดถือปัญญาไทย ทิ้งถิ่นทั้งซิ่นไหม
อ้างอะโหโลกาภิวัตน์ เอาโลกศิวิไล มาล่อลวงเป็นบ่วงรัด ลืมวังทั้งลืมวัด
ทิ้งพื้นถิ่นสู่อินเตอร์ ลืมคุณแห่งไม้เรียว
คอยเหนี่ยวรั้งเมื่อพลั้งเผลอ มุ่งหวังนั่งละเมอ
เก้าอี้อ่อนนอนห้องแอร์ ประเมินโดยประมาณ
ผู้เชี่ยวชาญไม่เชือนแช โรงเรียนจึงเปลี่ยนแปร
พึ่งผลบุญทุนนิยม ขยายกระจายอำนาจ
นานาชาติเขาชื่นชม วางใจไทยจึงจม
ภวังค์หวังที่ฝั่งฝัน ตามต้อยคอมพิวเตอร์
มาบงการทุกวารวัน ไม่รู้เท่าไม่รู้ทัน
ภัยอินเตอร์จึงเผลอตาม งันงกกลัวตกยุค
ปัญญาเทียมจึงเยี่ยมถาม โลกใหม่ละไมงาม
ฤาผีบ้ามาตามยุค เปลี่ยนบ้านเป็นเมืองบ้า อินเตอร์เน็ตเผด็จสุข หลอกหลอนแม้ซอนซุก
ทุกแห่งหนไม่พ้นภัย เกมโกงหรือเกมกล
ประดิษฐ์ได้ด้วยกลไก พร่าผลาญวิณญาณไท
รับกงจักรมาชักชู เชื่อฝรั่งสอนหนังสือ
ฝรั่งเริ่มแล้วเริดหรู ทิ้งไทไม่เหลียวดู
วิญญาณปู่อยู่ป่าไหน