ใครคนหนึ่งที่ฉันเคยรักนั้นตายอยู่ริมทะเล
ใครคนหนึ่งที่ฉันเคยรักนั้นตายอยู่ริมทะเล
ร่างของเธอฝังอยู่ในผืนทราย ตรงที่เธอเคยนั่งและชี้ชวนให้ฉันชมรอยยิ้มของเด็กน้อย
ผมของเธอล่องลอยโบกปลิวอยู่ในสายลมแรงที่ยังคงพัดเหมือนเมื่อวันวาน
ริมฝีปากเธอแตะไว้อยู่บนทุกถ้วยกาแฟที่ฉันดื่ม
และลิ้นของเธอทิ้งร่องรอยไว้ในทุกพร่องของไอศครีม
ใครคนหนึ่งที่ฉันเคยรักนั้นตายอยู่ริมทะเล
กลิ่นหอมของเธอนั้น ทิ้งจางไว้ในทุกคราวหลังฝนตก
ดวงตาของเธอถูกเก็บเอาไว้ในทุกความฝันของยามหลับและยามตื่น
มือของเธอ ทิ้งร่องรอยอยู่ในมือของฉัน
จนบางที..ฉันเผลอคิด ว่าเธอคงเป็นนิรันดร์
ใครคนหนึ่งที่ฉันเคยรักนั้นตายอยู่ริมทะเล
ตายในวันที่แดดแรงและลมร้อน
ตายลงในถ้อยคำที่สะดุดและตะกุกตะกัก
ตายในรอยน้ำตาของฉัน และฉันนึกเอา..ว่าอาจในรอยน้ำตาของเธอเช่นกัน
ใครคนหนึ่งที่ฉันเคยรักนั้นตายอยู่ริมทะเล..
โดยที่ไม่อาจรับรู้..
ว่าความรักและความปวดร้าวแห่งฉันนั้น จักเป็นนิรันดร์