M-e-e P-e-d

พื้นที่เล็กเล็ก

ภาพความหลังหวนอยู่พอรู้สึก ซาบสำนึกเมื่อครั้งเรายังเด็ก ยังหัวใจสีขาวดวงเล็กเล็ก เกกมะเหรก  ใส-ซื่อ  และซุกซน

.................................................. ..................................................

พลันวูบหนึ่งเราเหนื่อยอ่อน, นั่งถอนใจ เบื่อกับการเป็นผู้ใหญ่วัยสับสน ซึ่งความจริงคือนิยามความทุกข์ทน ซึ่งความฝันแห่งตัวตนคือเงินตรา

ชีวิตเรา – เจ้าเด็กน้อย  หายไปไหน... เรารู้สึกสงสัย  ไม่เห็นหน้า ความทรงจำเก่าเก่าเล่าความมา นาฬิกาแห่งชีวิต...กระดิกเตือน

เวลาหมุน – โลกก็หมุน  ไปเร็วนัก ด้วยรอยยิ้มทายทักอย่างฝืนเฝื่อน ความทรงจำจากเด็กน้อยค่อยลืมเลือน และดูเหมือนหล่นหายไปในชีวิต

.................................................. ..................................................

ขณะที่หัวใจเราหยุดนิ่ง ท่ามสรรพสิ่งที่เคลื่อนไหวตามใจลิขิต เราจึงมีความปรารถนาสักหนึ่งนิด จากทรงจำ – จากห้วงคิด – จากจิตใจ

.................................................. ..................................................

อยากจะขอพื้นที่เล็กเล็ก ให้เรายังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม เราอยากกลับเป็นตัวเราเมื่อเยาว์วัย มีความฝันอันสดใสให้ชื่นบาน

ขอหัวใจให้เรายังเป็นเด็ก ขออยู่ใน -พื้นที่เล็กเล็ก- อันแสนหวาน เถิดนะ  จะอยู่กับฝัน.....กับวันตระการ จะขอเป็นเด็ก......นานเท่านาน  นิรันดร์.


ได้รับแรงบันดาลใจจากเพลง “พื้นที่เล็กๆ” ของบอย ตรัยฯ เนื้อหาเพลงจะใสบริสุทธิ์มาก