นักเดินทางพเนจร
ซาหวาดเดคราบ ทุกๆคน แด๋นรู้นะว่าทุกคนคิดถึงแด๋นอ่ะ อิอิ
ไม่มีอะไรทำหรอกงับ เอากลอนที่แต่งไว้สักพักมาลงเฉยๆ
พี่หมี่ช่วยดูให้หน่อยเน้อคับ อิอิ ผมขอเป็นศิษย์(ที่อยู่)ชายขอบของท่านพี่หมีล่ะกันงับ อิอิ
นักเดินทางพเนจร
ฉันกำลังเดินทาง......
อยู่ในโลกใบกว้างอันโดดเดี่ยว
โดยสารกาลเวลามาคนเดียว
ออกท่องเที่ยว, ร่อนเร่พเนจร
บนถนนสายใหญ่...... เคยไหม ยิ่งไกลยิ่งเหนื่อยอ่อน ผ่าน-พบเจอ ทั้งสุขทั้งทุกข์ร้อน เป็นบทเป็นตอนแห่งเป็นไป
ฉันกำลังเดินทาง...... ในระหว่างความสับสน, สงสัย ฉันเดินทางร่อนเร่เพื่อสิ่งใด ความยิ่งใหญ่ หรือใฝ่ฝันอันตระการ
ฉันแค่เพียงร่อนเร่ไปไร้จุดหมาย เรีียบง่าย, ตามชีวีที่เติบกร้าน วันนี้ วันนั้น วันวาน ฉันพ้นผ่านตัวเองอยู่ลำพัง
ฉันรู้เพียงว่าฉันต้องเดินทาง ร่อนเร่ในโลกกว้างเล่าความหลัง สู่ขอบฟ้าสีเหลืองเมลืองมลัง สู่ขอบฝั่งความฝันอันรางชาง
ฉันจะเดินต่อไป...... ด้วยหัวใจและสองเท้าพร้อมก้าวย่าง เดินไป เดินไป สุดปลายทาง จนกว่าพบฟ้าสางแสงตะวัน
เพราะฉันคือนักเดินทาง...... พร้อมก้าวย่างย่ำไปในโลกฝัน จะเหนื่อยบ้าง ล้าบ้าง, ก็ช่างมัน เถิดเรียกฉัน นักเดินทางพเนจร