M-e-e P-e-d

เมื่อ 6 เดือนก่อนข้าพเจ้าเพิ่งได้รับสถานภาพใหม่ทางสังคม  เมื่อน้องสะใภ้ของข้าพเจ้าพลันให้กำเนิดทารกเพศผู้...อันเกิดแต่เลือดเนื้อของน้องชายข้าพเจ้า...ทำไมน่ะหรือ...(ไม่ตอบ---ฮากันเข้าไป)     ข้าพเจ้าจึงกลายสภาพพ่อของลูกสาวมาเป็นลุงของหลานชายด้วยความยินดียิ่ง  ซึ่งตลอด 6 เดือนที่ผ่านมาข้าพเจ้าเฝ้าแวะวนไปดูแลทารกนั้นด้วยความปรารถนาอันเกิดแต่จิตใต้สำนึกที่ต้องการแสดงถึงความห่วงหาต่อการเลี้ยงดูลูกน้อยสักครั้ง  (อย่าเพิ่งใจเตลิดนะครับท่านผู้อ่าน)  ด้วยข้าพเจ้าไม่เคยสำแดงบทบาทการเป็นพ่อมาตั้งแต่ลูกสาวของข้าพเจ้าได้กำเนิด...ทำไมน่ะหรือ?
    ด้วยหน้าที่การงานไง...(คือคำตอบของข้าพเจ้า)  ที่ไม่อาจอวยเวลาให้ครอบครัวได้มีเวลา...มันป็นรูปแบบของสังคมเมืองที่ข้าพเจ้าและภรรยาบังเอิญหลงดุ่มเดินในขณะนั้น     .....ข้าพเจ้าคงจะพลาดไปแล้วจริงๆ.....ที่ไม่มีโอกาสได้ประทับภาพแห่งวัยเยาว์ของเด็กหญิงอันเป็นผู้สืบสันดานแห่งข้าพและภรรยาเอาไว้ได้  ไม่สามารถเพ่งความเจริญวัยได้อย่างเต็มตา  ไม่สามารถรับฟังคำแรกอันออกจากปากเรียวน้อยนั้นด้วยหูแห่งตนเอง  อีกทั้งไม่สามารถเข้าประคองในยามที่ตั้งไข่ล้มด้วยสองมือ  ยังไม่นับถึงแววตาที่พร้อมจะเอื้อไออุ่นที่ไม่อาจจะเอ่ยได้โดยวาจาใด.....มันห่างไกลเหลือเกิน.....     จึงข้าพเจ้าได้พยายามดำรงตนเพื่อเป็นพ่อที่ดีของลูกสาว  เป็นลุงที่ดีของหลานชาย  ก่อนที่ข้าพเจ้าจะไม่ได้เป็นคนใดในสังคมชนิดนี้เลย ........................................................................................................................................     ยินดีด้วยครับพี่หมี่กับหลานชายคนแรกในตระกูล  ผมขอเป็นอาเจ็กหรืออากู๋ก็ได้นะครับ