เวลาแห่งรัก
กาแฟแก้วหวานขมบาดลิ้น
หากหวานล้ำเมื่อล่วงลำคอ
ชื่นใจจริงหนออกเอย
ขมฝาดบาดคอมิอาจลวงล่อรสฉ่ำหวาน
แห่งมธุรสมานแห่งเธอ
ใจเจ้าเอย
รำเพยรำพึงถึงทุ่งดอกไม้
ปีกบินโบกโบยดื่มด่ำฉ่ำน้ำค้างพร่างใบ
ตรู่เช้าช่างสั้นนัก
ไม่ช้าฉ่ำหญ้าคงโหยไห้อาลัยเธอ
เจ้าน้ำค้างวาวหวาน
กาแฟแก้วนี้พร่องเร็วนัก พร้อมกับกระดิกเร็วรี่ของเข็มนาฬิกา เหมือนเธอมากับเย็นจันทร์ หวานฝาดบาดใจ ทั้งกล่อมเกลาและบาดลึกอกข้า ปานกัน.
และนั่นคือเวลาแห่งความรัก
ที่โบกโบยผ่านม่านน้ำตา
ไกลออกไป ไกลออกไป
สิริโสภณ ๑๔ กรกฎ ๕๐ คอฟฟี่เวิล์ด,รังสิต
Relate topics
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
แดนไกล ไลบีเรีย