M-e-e P-e-d

เพราะเรากำลังพายเรือชีวิต ในเถื่อนทิศท้องนทีที่โหดระห่ำ มีห่าคลื่นครืนครางคอยขวางลำ จึงเรือส่ำ,  ฟากฝั่งแผกลางเลือน

ดั่งมรสุมรุมกระหน่ำซ้ำชีวิต ให้แผกทิศผิดทางทุกย่างเถื่อน คลื่นซัดสาดเรือชีวิตจนบิดเบือน พายทวนคลื่นหากเรือเคลื่อนไปผิดทาง เรือชีวิตโคลงเคลง  เคว้งคว้างนัก เหมือนจะหักแตกท่อนแต่ก่อนสาง ยังมิทันพบฟ้ารุ่งอรุณราง คลื่นก็ยังครืนครางอยู่ครวญครวญ

เรือชีวิตไม่มีแม้ไม้พาย ตะเกียกตะกายพายผ่านความปั่นป่วน ยังสองมือวักน้ำให้เรือทวน และแทรกฝ่ากระแสสวนอันรุนแรง เรือชีวิต  คล้ายบิดเบี้ยว – ล่องลดเลี้ยวเทียวฝ่าห่าภัยแฝง ยังกายเราเท่านั้นซึ่งสำแดง ความแข็งแกร่งแห่งเรือน้อยล่องลอยไป มีสองมือพร้อมพรักวักน้ำพาย มีหนึ่งกายประคองเรือฝ่าคลื่นใหญ่ มีเรี่ยวแรง  มีหวังจากหนึ่งใจ จึงเรือชีวิตมิหวั่นไหวต่อภัยกราย เถิดอย่าให้เรือชีวิตต้องแตกลำ ให้ลอยนำคลื่นไปอย่างใจหมาย อีกสักนิด  อีกสักหน่อย ค่อยค่อยพาย เพียงมรสุมรุมทำร้ายอย่าได้เกรง

หากเพราะเรากำลังพายเรือชีวิต ในเถื่อนทิศฝั่งท้องนทีที่ครวญเคร่ง เรือลำน้อยลอยสู่ฝั่ง – แม้วังเวง แต่ก็ยังแว่วบรรเลงเพลงแห่งชัย ว่า – ...แม้คลื่นห่าจะฝ่าฟันไม่หวั่นไหว เรือชีวิตลำนี้จักพายไป ถึงฝั่งฝันอันโพ้นไกลสุดสายตา... หากเพราะเรากำลังพายเรือชีวิต จึงมีสิทธิ์พายสู่ฝันอันปรารถนา พายชีวิตล่องมรสุมที่รุมชีวา นี่แหละจึงได้รู้ค่า.....โอ้  เรือชีวิต