รอยเท้าความคิดถึง
บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ เธอเห็นไหมรอยเท้าความคิดถึง ที่เพียรย่ำเป็นรอยทางอย่างดื้อดึง ข้ามไปหาใครคนหนึ่งที่โพ้นฟ้า
ผ่านหมู่เมฆและดวงดาว เยือกเย็นและเหน็บหนาวกับน้ำตา แต่ไม่เคยตัดรอนแม้อ่อนล้า ยังคงย่ำไปมาตามหัวใจ
กลิ่นรักในสายลม ฝากมาห่มคลายหนาวหน่อยได้ไหม พอให้แตะสัมผัสได้ถึงเยื่อใย ต้องเหนื่อยล้าอีกเท่าไรก็ยอมรับ
บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ ความคิดถึงเทียวไปไม่เทียวกลับ คืนวันมีให้คอยและคอยนับ ความอ้างว้างเหมือนจะจับจมหัวใจ
Relate topics
กึ่งยิงฯ
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก