M-e-e P-e-d

ถ้าจะกรุณา น่าจะเอามาโพสต์ที่นี่ด้วยค่ะ เพราะเกิดความ "อยากรู้อยากเห็น"เนื้อความในบอร์ดไทยไล่เถอะอย่างช่วยไม่ได้

เออ ปลง มาซักทีสิ นางสมทรงรักฟัก คอยอยู่แถวหน้าประตูมหาลัย คริๆ

อย่าเสียดายใจกวีเลย เพราะ "เวลาเปลี่ยน ใจคนเปลี่ยน"

ถึงคุณวรภ ดิฉันมาดีค่ะ มาเพราะเห็นคุณเรียกหาปลง เลยโผล่หน้าเข้ามานิดนึง ทักทายนายปลงซักหน่อย พออร่อยใจ

คุณดักคอล่วงหน้าว่าให้เปิดตัว เด๋วจะเซ็นต์ชื่อกำกับไว้ข้างล่าง อิอิ แต่กรุณาเรียกดิฉันว่า นางสมทรงเถอะคะ ชอบบบบบ

"เจริญขวัญ แพรกทอง บลาฮาสสกี้"

พี่วรภที่รักและนับถือ

หลังได้รับร่างแถลงการณ์ ผมตั้งใจจะเขียน จม.ถึงพี่ทั้งสอง และเพื่อน(วิสุทธิ์)อยู่เหมือนกัน ว่าผมคงไม่สามารถร่วมลงชื่อด้วยได้ และจะบอกด้วยว่าผมมีความรู้สึกและเหตุผลอย่างไรต่อกรณีนี้ แต่เมื่อมาอ่านเจอกระทู้ในไทยไรเตอร์ ผมในฐานะขาประจำที่นั่นอดไม่ได้ที่จะร่วมแสดงความคิดเห็น แสดงความรู้สึก ซึ่งก็อย่างที่พี่อ่านพบ ก็จริงตามนั้น-- เมื่อพี่มาตั้งกระทู้ที่นี่ ทำให้ผมล้มเลิกการส่งจดหมายและขอใช้พื้นที่ตรงนี้กับไทยไรเตอร์สื่อสารแทน น่าจะสะดวกรวดเร็วกว่า

ผมคิดว่าถึงเวลานี้ พี่คงพอจะทราบแล้วว่า "ไอ้ปลง" คือใคร ผมไม่ได้มีเจตนาปกปิดแต่อย่างใด นั่นคือล็อกอินเนมของบอร์ดแห่งนั้น และผมคิดว่าพี่คงรู้ว่านามแฝงในโลกอินเทอร์เน็ตไม่ได้มีไว้ตีหัวใครเสมอไป มันก็เช่นเดียวกับนามแฝงในวงการนักเขียน เหมือน เทิดไท นามแทน นั่นแหละ พี่ย่อมมีเหตุผลในการเลือกใช้นามนั้น แต่ก็ไม่ได้แปลว่าพี่จะไม่ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่พี่เขียน หากเผลอไปกระทบกับใครเข้า อย่างน้อยบรรณาธิการก็น่าจะรู้ว่าพี่เป็นใคร อันนี้ก็เช่นกัน นอกจากเว็บมาสเตอร์ไทยไรเตอร์หรือพี่หมี่เป็ดจะรู้ว่าผมเป็นใครแล้ว มิตรสหายจำนวนไม่น้อยที่นั่นก็รู้กันดี  (เหนือสิ่งอื่นใด ผมไม่ได้คิดว่าตัวเองสลักสำคัญอะไรต่อวงการนี้มากนัก ครั้งหนึ่งเหมือนผมเคยคิดจะเป็นกวี นักเขียน แต่วันนี้ไม่แล้ว...ผมแค่เฉียด ๆ แล้วก็ค่อย ๆ ถอยออกมา และเลือกที่จะเฝ้ามองวงการวรรณกรรม เฝ้ามองพี่ ๆ และเพื่อน ๆ อย่างเงียบ ๆ แน่นอนอาจถูกมองว่าเป็นพวกบ้อท่า ล้มเหลว ผมยอมรับได้

ชีวิตที่เหลือผมเพียงอยากเป็น "มนุษย์ที่ดี" ในมาตรฐานของผมเท่านั้น ซึ่งก็ยากชะมัด
ผมขอขอบคุณ ที่ได้ให้เกียรติส่งร่างแถลงการณ์ตรวจสอบคณะกรรมการรางวัลซีไรต์ รอบคัดเลือก พ.ศ.2550 มาให้ผมพิจารณาและร่วมลงชื่อ ต้องขออภัยและคงต้องบอกตามตรงว่าผมไม่สามารถร่วมลงชื่อได้ ที่เป็นเช่นนี้ไม่ใช่เพราะผมเป็นหนึ่งในสมาชิก "กลุ่มกวีหน้าราม" ที่ถูกพาดพิง แต่เพราะน้ำหนักแห่งเหตุและผลในแถลงการณ์ของพี่ไม่เพียงพอ ผมไม่นิยมการเล่นพรรคเล่นพวก หรือ "พวกนิยม" อะไรแบบนั้น ผมมั่นใจว่าพี่ย่อมรู้ถึงธรรมชาติของคำว่า "กวีหน้าราม" ได้ดีว่า นั่นเป็นเพียงแค่ชื่อเรียกขานและเป็นการจัดสังกัดให้ผมและคนอื่นๆ เพื่อง่ายต่อการจำได้หมายรู้เท่านั้น  สังกัดแท้จริงของผมถ้าเลือกได้ อยากอยู่ฝ่ายที่ถูกต้องดีงามมากกว่า

ที่ผม(บังอาจ)กล่าวว่า เหตุผลในแถลงการณ์ของพี่มีน้ำหนักไม่เพียงพอนั้น ผมขออนุญาตขยายความให้ทราบพอสังเขปในแต่ละข้อดังนี้ครับ

-กรรมการไม่เข้าใจกวีนิพนธ์อย่างแท้จริง หรือมีอคติ
    ประเด็นนี้ผมคิดว่าถ้าเป็นการคิดและคุยกันอยู่ในวงเล็ก ๆ แคบ ๆ อาจสามารถกระทำได้โดยไม่มีปัญหาต้องโต้แย้งอะไรมากนัก ทัศนะของพี่พิเชฐต่อกวีนิพนธ์นั้น เป็นเพียงทัศนะหนึ่งที่เราควรเปิดใจกว้างรับฟัง และผมเห็นว่าเป็นสิทธิที่จะคิดหรือเชื่อเช่นนั้น (ไม่ว่าความคิดดังกล่าวจะอยู่ในคณะกรรมการรางวัลซีไรต์หรือบุคคลในประชาคมวรรณกรรมทั่วๆไป) เหนือสิ่งอื่นใด ผมคิดว่านั่นก็คือการนิยามและให้ "คุณค่า" กวีนิพนธ์อีกแบบ นอกเหนือจากที่เราเคยคุ้นชิน ซึ่งทัศนะดังกล่าวไม่ได้ทำให้ "กวีนิพนธ์" ตกต่ำลง แต่ทำให้กวีนิพนธ์กลายเป็นหนึ่งเดียวกับชีวิตผู้คนมากขึ้น แม้คำพูดจะมีนัยของการ "รื้อสร้าง" ซึ่งได้ถูกแปรความหมายไปในเชิงหยาบหยามก็ตามที ผมเองยังตั้งเฮดไลน์บล็อกผมว่า "ข้าไม่ได้เป็นกวีชาติที่แล้ว ข้าไม่ได้เป็นกวีในชาตินี้ แต่ข้าจะเป็นกวีชาติหน้า(ตอนบ่ายๆ)" คงไม่ได้แปลว่าผมหมิ่นหยามทั้งท่านอังคารและพี่ไวท์-ศักดิ์ศิริ<br />

กระนั้นก็ตามประเด็นของพิเชฐหากไม่เห็นด้วยอย่างไร ก็เป็นเรื่องที่สามารถถกเถียงกันได้ แต่ไม่ใช่ว่าจะปัดทิ้งหรือทำหมันความคิดนี้ไปตั้งแต่แรก และเชิดชูให้ความคิดแนวขนบถูกต้องเพียงประการเดียว ผมไม่คิดว่าความเชื่อของพวกพี่จะถูกกระทบกระเทือนอะไรด้วยซ้ำ คนส่วนมากยังเชื่ออย่างที่พวกพี่เชื่อ น้อยคนที่จะคล้อยตามความเห็นพิเชฐ เพราะฉะนั้นผมเห็นว่าพี่ไม่จำต้องเดือดร้อนอะไร ในแนวทางของการสร้างสรรค์งานศิลปะ ความแตกต่างหลากหลายไม่ใช่เรื่องที่ดีหรือครับ

ผมว่าประเด็น อะไรคือคุณค่าที่แท้จริงของกวีนิพนธ์  ทำไมคนรุ่นใหม่ไม่เห็นคุณค่าที่แท้จริงของกวีนิพนธ์ ความหมายของกวีนิพนธ์มีเพียงแง่มุมเดียวที่เราเลือกสมาทานอยู่หรือไม่ เหล่านี้เป็นเรื่องที่แวดวงวิชาการ และประชาคมวรรณกรรมควรถกเถียงกันนอกเหนือเทศกาลซีไรต์ได้ทั้งนั้น แต่ไม่ใช่เป็นประเด็นที่จะหยิบยกมาดิสเครดิตกรรมการที่เขามีความคิดความเชื่อต่างจากเรา ผมค่อนข้างเหลือเชื่อที่พี่มาติดใจเรื่องราวเหล่านี้

ยิ่งเรื่องการต้องลุกขึ้นโค้งคำนับกวีอะไรนั่นด้วยแล้ว ผมไม่รู้มันเป็นขี้ปากอะไรใครมาจากไหน แต่มันก็เป็นวาทะที่ผลิตซ้ำกันวุ่นวายจนทึกทักเหมาว่าเป็นสัจธรรมจริงไปตามนั้น หากเราสักคนไม่เชื่อตาม ผมไม่เห็นว่ามันจะไปหมิ่นแคลนเกียรติ หรือพุทธิปัญญาของกวีคนหนึ่งคนใดเลยด้วยซ้ำ พี่ย่อมรู้ไม่ใช่หรือ การที่เราจะนับถือใคร ก้มหัวให้ใคร ลงให้ใครทั้งกายและใจ ยอมรับใครนั้น ไม่ได้อยู่ที่เครื่องทรง ไม่ได้แค่เขาเป็นกวีหรือไม่เป็น ไม่ได้แค่เขาเขียนงานสะท้อนปรัชญาธรรมะสูงส่งมามากมายแต่เพียงประการเดียว แต่ยังต้องรวมถึงวัตรปฏิบัติแท้จริงของเขาต่อเรา (และคนอื่น ๆ) ด้วย วาทะอันนี้เองทำให้กวีรุ่นใหม่ ๆ จำนวนหนึ่งหลงเพ้อพกไปกับสถานะที่สูงส่งจนไม่เห็นหัวใครต่อใครมามากแล้ว ผมว่าพอกันที...ขออภัยพี่ด้วยที่ต้องพูดตรง ๆ อย่างนี้

ยังมีต่อนะครับ...แต่ผมขอพักไปทำอย่างอื่นก่อน

อ่านแถลงการณ์ 3 กวีใต้ได้ที่นี่ครับ

http://www.oknation.net/blog/nity/2007/08/08/entry-2

ชัดเจน และมีน้ำหนัก
รออ่าน...

ดิฉันไปอ่านแถลงการณ์แล้ว เห็นด้วยกับประเด็นกรรมการหน้าเดิม และควรสลับสับเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปทุกปี ไม่อย่างนั้นจะเหมือนกับว่าประเทศของเราขาดแคลนผู้ทรงคุณวุฒิทางด้านวรรณกรรม
แต่การออกแถลงการณ์นี้ ดิฉันคิดว่าน่าจะกระทำก่อนที่จะมีการตัดสิน หรือก่อนที่ผลการตัดสินจะออกมา...คิดออกแค่นี้

พี่วรภครับ

ผมขอขอบคุณ ทั้งหลายทั้งปวงที่พี่เล่ามานี้เป็นข้อมูลสำหรับผมและคนอื่นๆจะได้เข้ามารู้เบื้องหลังและความนัยจริง ๆ ของพี่ ซึ่งย่อมได้ประโยชน์ทั้งตัวพี่ และคนที่สนใจติดตามเรื่องนี้

ที่พี่บอกว่า

"น้องปลงอาจจะไม่รู้ว่าพี่เคยตกรอบพานแว่นฟ้า เคยโทรคุยกับพินิจ น้องเขาปลอบใจพี่ว่า กรรมการหลายคน หลากหลายมุมมอง หลายทัศนะ พี่ก็ยอมรับ ครั้นเมื่อได้อ่านงานของน้องๆ พี่ก็บอกตัวเองว่า เออ อ้ายเจ้านี่มันแน่ เมื่อกระบวนดำเนินไปอย่างหมดจดงดงาม ใครล่ะจะหาญกล้ามาตีโพยตีพายให้ขายหน้าผอง 'ปัญญาชน'

นั่นย่อมแสดงให้เห็นถึงตัวตนบางด้านที่น่าชื่นชมของพี่พินิจหรือเปล่า และแสดงให้เห็นว่า ไม่ว่าจะเวทีพานแว่นฟ้า หรือเวทีซีไรต์ เขาไม่มี "อำนาจ" ชี้นำใครได้ ก็ไม่รู้นะครับ รู้แต่ว่าถึงวันนี้พี่เกิดความคลางแคลงเสียแล้ว

ผมกำลังจะนำเข้าสู่ประเด็นที่แถลงการณ์ระบุว่า กรรมการผูกขาดอำนาจ

ผมอ่านแล้วไม่แน่ใจที่บอกว่า กรรมการหลายคน (ได้แก่ ธเนศ พินิจ พิเชฐ) ผูกขาดอำนาจมายาวนานนั้น อดสงสัยไม่ได้ว่าคำว่า "ยาวนาน" นั้นขนาดไหน (รางวัลซีไรต์จัดมาแล้ว 28 ครั้ง) กับอาจารย์ธเนศนั้นแน่ละ เป็นกรรมการซีไรต์หลายครั้งจนผมจำไม่หวาดไม่ไหวเหมือนกัน  (แต่ผมเห็นว่าอาจารย์ธเนศคงไม่ใช่เป้าประสงค์ที่แท้จริงของพวกพี่ในการออกแถลงการณ์ครั้งนี้)

สำหรับกรรมการอย่างพี่พิเชฐกับพี่พินิจนั้น ผมไม่แน่ใจว่าจะใช้คำว่า "ยาวนาน" ได้หรือไม่ ถ้าจำไม่ผิดพี่พิเชฐเป็นกรรมการมาแล้ว 4 ครั้ง ส่วนพี่พินิจก็เพิ่งเป็นกรรมการเมื่อปีที่แล้วนี่เอง (ในแถลงการณ์บอกว่า "พินิจ นิลรัตน์ ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นกรรมการซีไรต์มาหลายสมัย ตัดสินผลงานทุกประเภท ทั้งกวีนิพนธ์ เรื่องสั้น และนวนิยาย...") การเป็นกรรมการหลายปีคือการผูกขาด "อำนาจ" ใช่ไหม พี่รู้หรือครับว่าเสียงของพี่พินิจกับพี่พิเชฐมีพลังโน้มนำกรรมการคนอื่นในที่ประชุมแค่ไหน ตกลงการเป็นกรรมการติดต่อกันหลายปี (ไม่ว่าจะใครเป็น) มีปัญหาในตัวมันเองหรือว่าอย่างไร หรือว่ามีข้อแม้ว่าถ้าเป็นกรรมการหรือผู้ทรงคุณวุฒิบางคน เช่น ผศ.ดร.ตรีศิลป์ อดุล จันทรศักดิ์ อ.นิตยา มาศะวิสุทธิ์ นท.หญิงสุมาลี วีระวงศ์ หรือกระทั่งเนาวรัตน์ พงศ์ไพบูลย์ เหล่านี้ เป็นได้ สามารถผูกขาดได้ (เพราะไม่มีอำนาจชี้นำใครในที่ประชุมให้คล้อยตาม) ใช่ไหม ผมไม่เห็นพี่กล่าวถึงรายนามคณะกรรมการเหล่านี้เลย ถ้านับจำนวนครั้งเผลอ ๆ แต่ละท่านจะเป็นกรรมการถึง 10 ครั้งหรือมากกว่า ผมไม่มีเวลาตรวจสอบ

ผมเห็นด้วยว่าภาพการผูกขาดเหล่านี้เกิดมานานแสนนาน และการผูกขาดทุกวงการย่อมเป็นปัญหา ต่อกรณีซีไรต์ผมแปลกใจว่าไฉนต้องพุ่งมาที่พี่พินิจหรือพี่พิเชฐ (มีอะไรกันส่วนตัวหรือเปล่า-แต่ผมเห็นว่าสนิทสนมกันดีนี่ จนผมในฐานะน้อง ๆ แปลกใจว่าไฉนพี่ต้องเล่นกันถึงขนาดนี้) ต้องยอมรับว่า 2 คนนี้คือคนรุ่นใหม่ ที่เข้าไปเป็นส่วนผสมกับกรรมการหน้าเดิม ๆ    (จะมีคุณภาพไม่มีคุณภาพ ได้ดังใจใครหรือเปล่าเป็นอีกประเด็นนะครับ เพราะจะมีปัญหาอีกว่าใครเป็นคนตัดสิน จะใช้วุฒิการศึกษา จะใช้งานเขียน หรือใช้การได้รับรางวัลต่าง ๆ วัดหรือ...)

ผมว่าถ้าหวังดีกับรางวัลซีไรต์จริง ๆ พี่ต้องพูดรวมไปถึงภาพรวมทั้งหมดของรางวัล แล้วพี่จะได้แนวร่วมมากกว่านี้ เรารับสภาพนี้มานาน รอต่อไปอีกนิดพอการประกาศผลเสร็จสิ้นกระบวนการแล้ว "กลุ่มคลื่นใหม่" ค่อยเป็นตัวตั้งสังคายนาซีไรต์กันสักทีจะดีกว่ามั้ย มันมีห้วงเวลาอีกพอสมควรที่จะทบทวนเรื่องเหล่านี้กันจริงๆจังๆ ช่วงเวลาที่พี่ไม่ต้องเจอปัญหาขี้แพ้ชวนตีแบบที่กำลังเจอในห้วงเวลานี้ หรือว่ามันเร่งด่วนจนกระทั่งจะเกิดการล่มสลายภูมิปัญญาของประเทศ การตกรอบหรือการเข้ารอบมาได้ครั้งก่อน ๆ ของพี่(ภายใต้การผูกขาดที่ว่า) มันไม่ทำให้พี่เห็นว่าเราต้องเร่งทำอะไรสักอย่างเวลานั้นหรอกหรือ และแนวร่วมการปฏิรุปรางวัลซีไรต์นั้นแท้จริงก็ไม่ควรจำกัดเฉพาะเหล่ากวีเท่านั้น หากแต่ต้องขยายออกไปถึงประชาคมวรรณกรรมทั้งมวลด้วย

ค่อยมาต่อครับ

มาอ่านอีกครับ อ่านไปคิดไป
ประโยคนี้ของไอ้ปลงก็น่าคิด "...แปลกใจว่าไฉนต้องพุ่งมาที่พี่พินิจหรือพี่พิเชฐ (มีอะไรกันส่วนตัวหรือเปล่า..)

รู้สึกทะแม่ง ทะแม่งนะ สำหรับคุณไอ้ปลง

อดขอร่วมแสดงความเห็นหน่อยนึงว่า.. การพูดถึงความเหมาะควรของกรรมการ ผมว่าจะเป็นผลสะเทือนส่งต่อไปถึงสมาคมฯที่คัดสรร กรรมการมาด้วย นี้ละคือการสัมมนาและสังคายนาเพื่อคุณภาพของซีไรต์ในปีถัดๆไป.... คนที่เป็นพี่น้องกัน แล้ว เล่นกันแรงอย่างนี้ละที่น่ายกย่องว่า "ถึงคราวสู้เพื่อความชอบธรรม ก็ต้องยกพี่น้องไว้ก่อน"   ส่วนรวมมิใช่บอบซ้ำก็เพราะ คนที่มีอำนาจตัดสินอะไรสักอย่าง แล้วยังเห็นแก่หน้า พี่น้อง ไม่กล้าต่อสู้เพื่อความขอบธรรมหรอกหรือครับ...

...

www.oknation.net/blog/nity/2007/08/08/entry-2
ผมว่าแถลงการณ์ในลิ้งนี้  เขาพิมพ์ตก หรือจงใจจะไม่พิมพ์คำว่า  "ฉบับร่าง ห้ามนำไปอ้างอิงใดๆทั้งสิน" ..เผอิญผมได้รับฉบับนี้ด้วย แล้วทำไมคนนำไปลงถึงไม่พิมพ์ข้อความนี้ลงไป  นั้นเป็นฉบับที่เขาส่งให้พรรคพวกอ่าน  ก่อนจะออกแถลงการณ์เผยแพร่ฉบับจริงมั้งครับ...

แวะมาอ่าน ขอติดพี่วรภก่อนนะคะ เดี๋ยวนางสมทรงจะรีบแล่นไปดูเจสัน บอร์น

ดูหมดทุกโปรแกรมแล้ว ยกเว้นเรื่องนี้เย็น ๆ จะแวะเข้ามาใหม่ ต้องรีบดูค่ะ ที่เมืองไทย ค่าดูหนังถูกกว่าแถวบ้านนอกที่ดิฉันอยู่มาก

ตอนนี้ กลับมาเมืองไทยอันแสนทันสมัย ต้องรีบดูซะให้คุ้ม

แท้จริงแล้วนางสมทรงเป็นคนน่าลาก หาใช่น่ารักไม่

เออ ปลงๆ พี่เค้านัดเจอแล้ว ไปนัดพี่เค้าแถวอาร์ซีเอหรือเซ็นเตอร์พอยท์ดีล่ะ

เดี๋ยวดิฉันจะมาร่วมถกอย่างมีสาระ ตอนเย็นๆ ค่ะ