หางแมงป่องและดวงใจกวีคือหนึ่งเดียว
"Let us not be particular and sectional. The poet's mind and the scorpion's tail rise in the glory from the same earth"
Kahlil Gibran
"อย่าทำตนพิเศษและอย่าแบ่งแยกเลย ดวงใจกวีและหางแมงป่องชูสง่าจากผืนดินเดียวกัน"
คาลิล ยิบราน .................................................
เมื่อแรกมนุษย์ถือกำเนิดมาในโลก ต่างล้วนอยู่ในภาวะเปลือยเปล่าและเปิดเผย เช่นเดียวกับดอกบัวงาม คลี่กลีบรับแสงตะวันยามเช้า กระจ่างและบริสุทธิ์ไร้มลทินใดทั้งสิ้น
ต่อมาความยึดถือในตัวตนก็ทำให้ดวงใจเกิดการแบ่งแยกในความเป็นนั่นเป็นนี่ เมื่อดวงใจเกิดการแบ่งแยกแล้ว ความเหลื่อมล้ำต่ำสูงระหว่างกันก็ตามมา และมนุษย์ต่างก็หลงอยู่กับมายาภาพในสิ่งที่ตนสร้างขึ้นมาอย่างปลาบปลื้มลืมตนไม่รู้หน่าย
ผู้ที่หลงติดอยู่กับภาพลวงล้วนแล้วแต่เป็นคนอ่อนแอทั้งสิ้น เพราะยังต้องแฝงเร้นวิญญาณอยู่กับบางสิ่งบางอย่าง ไม่อาจสลัดพ้นจากพันธนาการได้ และมิคิดว่าจะสลัดตนออกจากแอกนั้นด้วย
คนเหล่านี้มักอหังการ์ในตัวตนและหลงลำพองในสิ่งที่ตนครอบครองอยู่ จากนั้นก็มักจะนำสันดานอันหยาบช้าที่คิดว่าตนวิเศษกว่าผู้ใดมาเหยียบย่ำวิญญาณผู้อื่น
นี่คือสิ่งอันควรปฏิบัติระหว่างเพื่อนมนุษย์ด้วยกันละหรือ หรือมัวให้ค่าสำคัญตนจนลืมตระหนักว่า มนุษย์มิใช่สิ่งที่ดูถูกกันได้ง่ายๆ
การที่คิดว่าตนเองวิเศษกว่าผู้อื่นคือสันดานอันเห็นแก่ตัวที่ยากขัดเกลา ไม่ว่ากวี นักเขียน ราชา หรือปุถุชน ล้วนแล้วแต่ถือกำเนิดมาจากมารดาคนเดียวกันทั้งสิ้น
ผู้ยิ่งใหญ่สมควรยิ่งถ่อมตน แต่หาใช่ถ่อมตนเพียงเพราะต้องการคำสรรเสริญเยินยอว่าอ่อนน้อมไม่ หากแต่ดวงจิตพึงควรจักต้องรู้คารวะต่อมวลมนุษย์อย่างจริงใจ มิใช่เสแสร้งแกล้งทำตามครรลองของสังคม
คนส่วนมากมักขาดคุณสมบัติข้อนี้ ที่เห็นและเป็นอยู่ล้วนแต่อวดอ้างสรรพคุณต่าง ๆ นานา อาจเป็นเพราะยุคนี้เป็นยุคของการประชาสัมพันธ์และการขาย จึงทำให้ผู้คนพร้อมที่จะเสนอตัวเองให้โด่งดัง แม้กระทั่งในทางลบโดยไม่มีความละอายแก่ใจ
ผู้ที่มีพฤติกรรมเช่นนี้เป็นเพียงคนหลงตัวเอง และปราศจากความเคารพอย่างยิ่ง ผู้ที่ไม่เคารพตนเองย่อมไม่มีความเคารพผู้อื่นเช่นกัน
เมื่อเกิดความไม่เคารพในความเท่าเทียมกันของอีกฝ่าย การล่วงละเมิดก็ตามมา บุรษล่วงเกินต่อสตรีก็เพราะไม่เคารพในความเป็นเพศแม่ ในขณะที่ผู้ใหญ่ละเมิดสิทธิเด็ก เพราะมิได้คิดถึงเด็กในพื้นฐานความเป็นมนุษย์
ความแบ่งแยกทำให้โลกนี้ระอุไปด้วยความขัดแย้งทั่วทุกมุมโลก เพราะความไม่เคารพในความเป็นมนุษย์ของอีกฝ่าย จากจุดเล็ก ๆ ที่ก่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่างคนสองคนได้ขยายออกไปสู่สงครามเผ่าพันธุ์หรือสงครามเหยียดผิว นั่นเกิดขึ้นเพราะภาวะความแบ่งแยก หรือมิใช่
ดวงใจของกวีและหางแมงป่องเป็นดั่งทวิภาวะให้มนุษย์ได้ตระหนักสำนึกถึงการอยู่ร่วมกันโดยปราศจากการแบ่งแยก ซึ่งเป็นสิ่งที่งดงามยิ่งในความสัมพันธ์ระหว่างกัน
......................................................
ตีพิมพ์ครั้งแรกในคอลัมน์ "ดอกไม้ในความคิด" หนังสือพิมพ์วัฏจักร รายวัน ฉบับวันอาทิตย์ 2538
พิมพ์ครั้งที่ 2 รวมบทความเชิงปรัชญา "ดอกไม้ในความคิด" 2544
บทความนี้เป็นหนึ่งในหนังสือ "ดอกไม้ในความคิด" ของเรา ที่ตีพิมพ์เมื่อปี 2544 พิมพ์โดยสำนักพิมพ์ดับเบิ้ลนายย์ ซึ่งตอนนี้กลายเป็นตำนานไปแล้ว
เมื่อปี 2546 หนังสือเล่มนี้ได้รับรางวัล 7-Book Awards ด้านปรัชญา
บทนี้แถมให้ เพื่อให้เข้ากับสถานการณ์ในเวลานี้ คริๆ