ห้ ว ง ส น ธ ย า : บทกวีที่หน้า 108
มิอยากจากสนธยา-หน้าสุดท้าย
ก่อนละลายกลายเป็นเช่นภาพฝัน
หม่นน้ำตาลนานยาว และขาวนั้น
เพียงกรอบกั้นไร้สัมผัส กระจัดกระจาย
เกล็ดละอองส่องจ้าจวนลาลับ
นับ หน้ากระดาษที่ขาดหาย
หลุดร่วง ห้วงภวังค์พังทลาย
สู่ตาข่ายหมองเศร้าอันเบาบาง
ชุ่มหญ้าปร่าขม ลมแผ่ว
ไหวแนวกิ่งไม้ดูไกลห่าง
เศษเสี้ยววิ่นแหว่งบนแพร่งทาง
ก ลั บ ก ร ะ จ่ า ง ก ล า ง ห น้ า อ ยู่ พ ร่ า เ ลื อ น.
- - -
20 สิงหาคม 2550
ในห้วงภวังค์ อ่านบทกวีของเกอเธ่
ของ อังคาร จันทาทิพย์
- - -
แห่ะ
เอาบทนี้มาฝากเนื้อฝากตัวบอร์ดนี้
โปรดชี้แนะ
^_____^"
Relate topics
หมี่เป็ด ผู้ชายนัยน์ตาสนิมเหล็ก
ม่วนน้อย (Not Member)