ความสุขมิได้มีอยู่จริง
ใครสักคนเคยพูดประโยคทำนองนี้กับฉัน
" ตอนอยู่ด้วยกัน มันไม่ได้เรียกว่าความสุข เป็นเพียงวิถีธรรมดา..
แต่การกลับมาย้อนรำลึก - -
รอยยิ้มที่เปิดออกนี่สิ .. คือความสุขทั้งมวล "
...
ฉันโหยหาสิ่งที่เรียกว่าความสุขมาเกือบทั้งชีวิต ยอมแลกแม้บางครั้งรู้ว่าเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แต่ขณะนั้นแล้ว การไม่ปฎิเสธคือการกระทำที่ดีที่สุด
ความสุขมิใช่สิ่งที่แบ่งปันหรือโยกย้ายถ่ายโอนกันได้ แต่ทว่า เป็นสิ่งเดียวที่สามารถร่วมรู้สึกได้
ฉันพยายามอีกครั้ง,, โหยหาความสุข หรือเพียงภาพลวงที่สวมป้ายชื่อ ความสุข
กระทั่งมีโอกาสได้สบตากับตัวเอง จึงรู้ว่า..
หากสงบและรู้จักมองหา ก็จะพบเจอ และมีความสุขเป็นเพื่อนสนิท
ไม่ยากเลย..
เหตุนี้ - ฉันจึงเลือกปฎิเสธที่จะไปไหนมาไหนกับกลุ่มเพื่อน ในเมื่อเพื่อนเฮฮา แต่หัวใจฉันห่อเหี่ยว รอยยิ้มหม่นเศร้า คือคำตอบของการไปในแต่ละครั้ง..
ฉันเลือกที่จะเดินไปเรื่อยๆตามเส้นทางของตนเอง
เป็นความสุขที่ไม่มีใครเข้าใจ
แต่ฉันก็เลือกที่จะทำอย่างนั้นด้วยเหตุผลจากก้อนเนื้อรูปหัวใจ
จึง-เปลี่ยนโลกวาดฝันถึงวันใหม่..
ฉาบโลกด้วยฟ้าสีอำไพ
ฉาบใจด้วยโลกสีอำพัน
ขณะกาลหมุนทวนรวนโรมรัน
จึง-ฉันห้วงใจให้แหลกร้าว
รอนแรมเรียวรุ้งรุ่งดาว
อีกฟ้าเด่นพราวหนาวห่มใจ
ประหนึ่งโอบฟากฝั่งฝันกอดไว้
ระทึกอกระทกใจ-
.....
...
ระริกเร้นเร่าภายใน..แห่งตน
....