นางโชว์
พอดนตรีบรรเลงเล่นเธอเต้นส่าย ขยับกายพันเคล้าเสากลางห้อง มีสายตามากมายชายเฝ้ามอง เขม้นจ้องเนื้อนวลยั่วยวนใจ
ส่วนที่โค้ง..นูนเด่นว่าเป็นโค้ง ส่วนเว้าโว้งโล่งเปิดน้ำลายไหล ยิ้มหวาน ๆ ตาเยิ้ม ๆ เคลิบเคลิ้มไกล เธอจุดไฟสวาทวางกลางใจชาย
ผ้าคลุมไหล่ค่อย ๆ เคลื่อนเลื่อนขยับ เธอรำคาญ..โยนกลับไป..ชายใจหาย นวลเนื้อขาวพราวพร่างอวดร่างกาย เธอเริงร่ายลูบโค้งเว้าเร้าอารมณ์
และชายก็ฝันเพริดเตลิดฝัน จินตนาการถึงวันอันสุขสม เปลือยร่างกาย..หน้ารื่น..คนหื่นชม หวานหรือขม..เศร้าอดสู..เธอรู้ดี
พอแสงไฟหรี่ดับรีบลับหาย ข่มความอายหลบหน้าฝ่าหลีกหนี เสียงเป่าปากหยอกล้อ.."ขอ"...สักที ยอมจ่ายตามราคาดีที่ต่อรอง
จากนางโชว์เปลี่ยนเป็นเข่นเด็กสาว เธอเร่งก้าวออกไปใจหม่นหมอง แวะเซเว่น..หยิบมาม่าสี่ห้าซอง นมกระป๋องเธอเลือกซื้อติดมือไป
ที่ห้องเช่าเก่าแก่มีแม่อยู่ ช่วยเลี้ยงดู..เด็กน้อย..ละห้อยไห้ ตักนมใส่ขวดชงส่งทันใด เด็กน้อยยิ้มดีใจน้ำตาคลอ
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า.. นม.แกง.ข้าว..เท่านั้นที่ฉันขอ เพลงกล่อมเด็กเอื้อนฮัมในลำคอ ชีวิตหนอโชว์นมเนื้อ.ก็.เพื่อนม