อ้างว้าง
กาลเวลา ผ่านมา เนิ่นนานนัก สุดจะหัก ความคำนึง ถึงเสมอ สายสัมพันธ์ คล้องไว้ ใจละเมอ ได้แต่เพ้อ รำพัน ทุกวันคืน ยามทิวา พาเศร้า ให้เหงาหงอย ยังคงคอย คนนั้น มิอาจฝืน ห้วงแห่งใจ จงรัก และยั่งยืน มิเป็นอื่น ผู้เดียว ที่หมายปอง ยามราตรี เยือกเย็น เงียบสนิท คนเคยชิด ห่างไกล จิตหม่นหมอง อยากหวลกลับ วันคืน สุขสมปอง เพียงเราสอง คู่กัน นั้นคงดี ยามบัดนี้ อยู่เดียว เปลี่ยวอ้างว้าง รักแรมร้าง จากไป ห่างหายหนี จำระทม ตรมตรอม ดวงฤดี ใยน้องพี่ ทิ้งไป ให้ทุกข์ทน เดียวดาย
Relate topics
samme
..โดยคำ......