M-e-e P-e-d

เสียงหรีดหริ่ง เรไร ระงมทั่ว มืดสลัว ยามพลบค่ำ รำพันหา ถึงโฉมงาม เนื้อนวล นงพงา ฉะนี้หนา เจ้านั้น เป็นอย่างไร อยู่ชายแดน แสนยาก ลำบากยิ่ง ทุกทุกสิ่ง กำหนด กฏมากหลาย ล่วงราตรี มีเวลา พักผ่อนกาย ในหัวใจ เฝ้าคำนึง ถึงน้องนาง เจ้ายังห่วง ยังรัก พี่หรือหนอ ขอเพียงรอ สักหน่อย อย่าหมองหมาง พี่แสนรัก ปักใจ มิคลายจาง ถึงแม้ห่าง เพียงกาย ใจมั่นคง หากกลับไป เมื่อไร รีบรุดหา ผู้ใหญ่พา สุ่ขอ งามระหง เข้าพิธี วิวาห์ ดังจินต์จง สองเราคง สุขสันต์ ทุกวันคืน


เดียวดาย