นิยายรักสามเส้าของดาวเดือน
พร่างพราวดาวกระพริบระยิบระยับ คณานับที่โน่นและที่นี่ ดุจจุดเทียนเล่มน้อยร้อยหมื่นมี ฟ้าราตรีหรี่ริบวับวิบวาว
กระพริบแสงเย้าหยอก..หรือหลอกล่อ ลวงเล่นล้อฟ้าพร่าง ณ กลางหาว ดุจสัญญาผูกพันอันนานยาว คือดวงดาวเคียงฟ้ายามราตรี
คืนแรมไร้จันทร์เพ็ญ...ดาวเด่นแสง วะวามวิบ..แต้มแต่งทุกแห่งที่ เพียงข้างขึ้นเปลี่ยนสลับกลับอีกที ฟ้าคืนนี้..ไร้แสงพราวแห่งดาวดวง
เพราะฟ้าชื่น..รื่นใจเคียงใกล้โสม ประดุจโคมสว่างแสน ณ แดนสรวง ข่มดาวน้อย..พันหมื่น...ดาดดื่นปวง หลีกเร้นร่วงหลบหน้า..ดาราอาย
เออ.หนอ..เพียงไม่กี่วารที่ผ่านผัน ถ้อยคำเอ่ยเคยมั่นกลับพลันหาย เพียงพบแสงใหม่อันพรรณราย ฟ้ากลับกลายลืมคำพร่ำวาจา
จากข้างขึ้น..หมุนผ่านอีกกาลหนึ่ง ฟ้าหวนซึ้งถามทวงความห่วงหา เคียงชิดใกล้หยอกเย้า...เจ้าดารา ย้อนทบทวนหวนมา...สัญญาใจ
ความสัมพันธ์จริงใจอยู่ไหนนั่น มีแค่เพียงพบกันให้หวั่นไหว แล้วพรากพลัดจืดจางแรมร้างไกล ก่อนเวียนใหม่มาพบคบอีกที
นิยามรักสามเส้าแห่งดาวหมอง กับเดือนผ่องดำเนินไปในวิถี ผลัดกันเคียงฟ้าครามยามราตรี และเป็นอยู่อย่างนี้...ตราบเนานาน...