M-e-e P-e-d

โอ้...กวี จริงหรือเจ้าหลีกหนีมาจากฟ้า ทิ้งสวรรค์สรรสรวงปวงมายา หลงเพลินมาเพ้อคำลำนำกลอน

กวีมาจากไหน.... ฤาหลั่งรินจากใจ..อันไหวอ่อน จากสองตาแสนซื่อสื่อสะท้อน รู้สึกอันซับซ้อน..ในดวงใจ

กวี..เกิดเพื่อเขียนกวี เป็นภาระหน้าที่หรือมิใช่ ใยกวีจึงแปลก..แยกจากใคร ทุกมุมมองที่เป็นไปในกวี

หน้าที่..หรือ..เหตุผล ที่ดุ่มด้นบนทางเลือนลางนี้ ชื่อเสียง..ทรัพย์สิน..ไม่ยินดี ? พอใจแค่ที่มี..และ..ที่เป็น

คำตอบของคำถาม... ขึ้นอยู่กับนิยามความคิดเห็น ถกเถียง...ได้มากมายหลายประเด็น คำตอบเร้นอยู่ใน..ดวงใจเธอ (กวี)

กวี..ปราชญ์..อุดมคติ..ปรัชญา กวี..เสาะหา..ดื่มด่ำ..พร่ำเพ้อ กวี..อหังการ์..ประเสริฐเลิศเลอ กวี..ทีพบเจอนั้นเป็นเชนไร

ตอนนี้ยังมิใช่กวี.... เป็นแค่คนที่มีความอ่อนไหว เลือกคำพ้องคล้องเสียงเรียงเรียงไป ตามคำร้องของใจ.ให้เป็นงาน

"กวี"..สักวันต้องเป็นให้ได้... บ่มเพาะความอ่อนไหวอันแสนหวาน เลือกสรรถ้อยงามงด..ร้อยบทกานท์ คนเรัยกขานว่าเป็นเช่นกวี..

(สาธุ...สักวันฉันจะเป็นเช่นกวี)

แรงบันดาลใจจาก "ต่ำต้อย...แต่ไม่ต่ำทราม" ของโดยคำค่ะ