M-e-e P-e-d

ขอบคุณพี่หมี่เป็ดมากครับ


เมื่อคำ-ตาย-
เชษฐภัทร
รัตนโกสินทร์ฤาสิ้นปราชญ์? จึงเป็นทาสประเทศตะวันตก เจ้าพระยาสับสน ไหลวนวก น่าตระหนก ตระหนัก จักรภพ

กวีแวว แก้วปิ่น สิ้นศรีศักดิ์? สิ้นมนต์รัก ประจักษ์หู มิรู้จบ? สิ้นคำหยาด ครูเนาว์ ที่เคารพ? สิ้นระบบวาที กวีวัฒน์?

เยาวชนรุ่นใหม่ ไม่รู้รส กวีบทสารพัน ท่านบัญญัติ ไม่ประสีประสา ประชาทัศน์ ไม่พึงคัด หัดเขียน ไม่เพียรคิด

ลูกผู้ชายลายมือนั้นคือยศ ไม่เคยจดเคยจำ ย้ำเตือนติด แต่กลับเก่งภาษา มหามิตร? สิ้นสนิท เสน่ห์ไทย ในพิภพ

เมื่อลำนำ คำตาย คล้ายสิ้นชาติ ร่องรอยปราชญ์ลางเลือน เหมือนโดนกลบ คำท่านภู่ ครูเอื้อ เมื่อเลือนลบ คำจึงจบ กวีไทย ใกล้กลียุค

รัตนโกสินทร์ จึงสิ้นศักดิ์ สิ้นบทรักษ์อารมณ์ ระดมปลุก จักรวรรดินิยม จึงโหมรุก ไท จึงทุกข์ เพราะประเทศถูกโถมทับ