คนบ้าเดินตากฝน
ดูสิ!...บนถนนนั่นคนบ้า ดุ่มแฝงเดินฝ่ากลางห่าฝน ตึงเครียด คลี่คลาย รายละคน ใบ้บ่น...บ่นใบ้ ไปไปมามา
เล่นฝนราวฝนนั้นเป็นเพื่อน ดินเปื้อนน้ำครำคร่ำคร่า ยิ่งแววตาวาวยิ่งพราวตา ยิ้มหยันต่อหน้า ฝน-วายุ
ถัดไป ป้ายรถเมล์มหาชน กลางกลุ่มคนใต้โครงหลังคาผุ หยดน้ำเดียวเบี้ยวหน้า...ตาปะทุ หน้าดุ-ตาดุ อยู่ในนัย
"ข้าจะหลบน้ำตาของห่าฝน" "กูจะปัดเวทมนตร์ความป่วยไข้" "ข้าจะเบียดมิให้ต้องละอองไอ" "กูจะป้องเพื่อมิให้ต้องไอละออง"
คนบ้า เดินมา เดินมา คนบ้า คนบ้า สบตา สบตา ตาจ้อง คนบ้า หมามอง คนมอง หมามอง คนบ้า ไม่ครอง สักโครง หลังคา
คนบ้าหยุดมองร้องหัวเราะ หยันว่าไปยืนเกาะเหมือนคนบ้า แค่กระผีกปีกลานชานชาลา ยังแก่งแย่งแข่งฆ่า "ไอ้บ้าทั้งนั้น" ........................................
ดูสิ! เสรีวิถีถนน คนบ้าเดินตากฝนไปสู่ฝัน นั่นสิ! เสรีวิถีนิรันดร์ ต่างกัน เหมือนใกล้ หากใกล้เหมือนไกล
"ข้าจะกอบน้ำตาทุกห่าฝน เอาไปล้างใจคนที่หม่นไหม้ ข้าจะเก็บทุกหยาดละอองไอ เอาไปทอรุ้งหทัยให้งดงาม"