กูต้องไปไหนสักแห่ง - ไม่ใช่ไปไหนก็ได้
กูต้องไปไหนสักแห่ง , ไม่ใช่ไปไหนก็ได้ เหมือนกับกูอยากมีใครสักคน , ไม่ใช่ใครก็ได้
....
วันนี้กูมีเรียนสิบครึ่งถึงบ่ายสาม, มีเวลาตัดสินใจอีกสองชั่วโมง กับการที่กูจะออกเดิน หรือไปเรียนทั้งที่หัวใจมันล้าเหลือเกิน กูไม่อยากทำอะไร ไม่อยากกระดิกกระเดี้ยว เหี้ย! แต่ไม่ได้อยากง่อยนะเว้ย กูอยากดมกลิ่มทะเล แม่ง! มีเงินติดตัวไม่ถึงร้อย ,, กว่าแม่จะส่งคงบ่ายๆ ไม่กล้าบอกหรอก ว่าส่งทันทีเลยนะ , กูรุ้ว่าแม่มีเสมอ แต่เกรงใจ
หัวหิน , กูไปมาแล้ว ไปคนเดียว ไม่น่าประทับใจ ไม่มีเหี้ยไรเลย นอกจากเกย์ ผับ ร้านอาหาร โรงแรมสำหรับอิพวกไฮโซ แล้วคนเดินดินอย่างกูก็ได้แต่ชะแง้ แล้วเช่าเก้าอี้ตัวละห้าสิบเป็นที่นอนกลางคืน
บางแสนล่ะ , กูกำลังอยากไปบางแสน กูเคยโบกรถเส้นนั้นครั้งนึงตอนไปทำค่ายที่จันทฯ
แต่ว่าคราวนี้ถ้ากูไป กูต้องไปคนเดียว , ไม่มีใครกระสันอยากเอาหัวแม่ตีนจุ่มน้ำสักคน
กูฝันถึงทะเลสงบๆ หาดที่มีขอนไม้ มีกู มีลมพัดเบาๆ กูอยากนอนอ่านหนังสือเงียบๆ
ให้ใจกูแกร่งขึ้น ขอเวลาแค่เจ็ดสิบสองชั่วโมง แล้วกูก็จะกลับมาเป็นกูอีกครั้ง
กูตามวาทกรรมเด็กเรียนทั่วไป เกรดสามกว่า แม่ง ไม่เคยโดด ไม่เคยอิดเอื้อนที่จะเรียน
แต่นั่นมันเป็นภาพตอแหลของกูว่ะ , จริงๆ กูอยากไป กูไป กูไม่มีอารมณ์ กูก็แจ้งครูว่า
ไม่พร้อมค่ะอาจารย์ , หนูกำลังป่วยการเมือง !! ด่ากูกลับมาทุกราย
แล้วไอ้การจะออกปากยืมเพื่อน ก็แม่งยากเหลือเกิน กูรู้ว่าเพื่อนมี แต่กูไม่กล้าว่ะ กูกลัวว่ากว่าแม่กูจะโอนมาวันนี้ ฝันกูจะเหือดเลือดกูจะแห้งซะก่อนนะสิ !!
แต่ที่รู้ๆ คือกูอยากไปยืนประจันหน้ากับทะเล ,,, กูเชื่อมั่นในความเวิ้งว้างของทะเล กูกลัวภูเขา - ความทะมึนของมันเป็นปราการให้ความคิดกูปิดกั้น กูอยู่กับภูเขาสงบกูจริง แต่หวั่นหวาด แต่ถ้ากูอยู่กับทะเล เสียงคลื่นซ่าๆ ตลอด แต่กูรู้สึกมีพลัง
...
แม่ง เอาไงดีวะ กับอีกสองชั่วโมงที่ต้องคิดตัดสินใจ และออกเดินทาง ,,
แม่ง - ตีนอยู่ไม่สุข ใจก็ไม่สุขไปด้วย