M-e-e P-e-d

ขอโทษครับทุกท่าน... ผมก็คิดว่ามันเป็นเรื่องเหลวไหลจนไร้สาระ หากว่าผมทะลึ่งไปอยู่ระหว่างความรู้สึกนั้นนั้นจึงรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง
คุณเชื่อไหมว่าชุมชนหนึ่งที่มีผู้นำที่หลายคนวางนิยามว่าไม่โปร่งใส  นำเงินชุมชนไปปล่อยกู้โดยไร้หลักทรัพย์  กระทั่งมีสมาชิกบางท่านมาเปรยกับผมราวจะขอเสียงในการที่ตนเองจะเข้ามาบริหารชุมชน  ใจผมเพริศเชียวครับราวกับได้ท่องสวรรค์ เขาบอกผมทุกวิถีปฏิบัติที่จะสร้างความแข็งแกร่งแก่ชุมชน

ผมได้เสนอถึงจิตวิธีที่บทกวีน่าจะมีส่วนร่วมต่อวิถีปฏิบัตินั้นแก่เยาวชน มันเป็นไปได้ครับว่าเขาเห็นด้วย  ผมจึงดำเนินการให้เด็กๆ ในชุมชนได้เขียนบทกวีที่พูดถึงอนาคตของตนเองในโอกาสวันเด็กแห่งชาติปี 51  โดยมีรางวัลเป็นหนังสือ "โลกในดวงตาข้าพเจ้า" พร้อมลายเซ็นของเจ้าของเล่ม และหนังสือจากนักกลอนเก่าเจ้าของบ้านร้อยฝัน คุณอามังกร  แพ่งต่าย (กร  แก้วไทย) มาเป็นรางวัล

แต่วันนี้สมาชิกชุมชนท่านนั้นก็ยังคงดูแนบแน่นกับท่านผู้นำชุมชนจนผมนึกไม่ออกว่าหลังท่านผู้นำจะถูกหักไปได้อย่างไรเมื่อสมาชิกท่านนี้ยังส่งสายตาเซื่องซึม  และยิ้มอย่างพินอบพิเทา

บางทีสิ่งที่สมาชิกท่านนั้นเคยออกปากกับผม  อาจเป็นเพราะเขาเมา  อาจเป็นเพราะผมเมา  หรืออาจเป็นเพราะคุณเมา  กระทั่งใครก็ตามแต่ที่อาจเมา  จนกระทั่งทุกถ้อยความมันละลายไปกับสายลม  ย่อมไม่เหลืออะไรให้ได้สัมผัสเลย

ผมเสียดายเพียงเสียงเปรยราวจะขอเสียงที่สมาชิกท่านนั้นเคยเปรียบกับผม

แม้งานวันเด็กยังคงจะดำเนินต่อไปตามที่ท่านสมาชิกได้กล่าวไว้  ผมคงมิสนิทใจในการร่วมสังคมตรงนั้น

มันคงเป็นการเมืองของเขาที่ผมเพิ่งรู้ว่ามิควรไปยุ่งเกี่ยวเลย

ครับ..."ผมมองมันเป็นการเมือง"