กลอนกวี บทแรก ของข้าพเจ้า .......
สงัดกาลผ่านห้วงราตรีคล้อย
สงบใจเลื่อนลอยร่ายอักษร
ระบายคำโลดเล่นเป็นบทกลอน
สื่อสะท้อนช่วงเพลาแห่งอารมณ์
ภวังค์หนึ่งตรึงใจไหวกระแส
ผกผันแปรโศกเหงาเคล้าผสม
ภวังค์ใหม่ก็ไล่ยุดฉุดใจจม
สู่ห้วงความระทมแห่งราตรี
ชีวิตเอย......
จักล่วงเลยสู่หนใดในวิถี
มันเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าทุกนาที
กับทุกข์โศกประดามีที่โถมทับ
เปลี่ยวชีวิต.....
ในทางทิศแห่งฝันอันมอดดับ
หาสุขใดมาย้ำกำซาบซับ
ยังแต่ลับสิ้นหวังกำลังใจ
สงัดกาลผ่านห้วงราตรีคล้อย
ระบายเหงาเรียงร้อยเป็นกลอนใหม่
กลอนกวีที่เขียนเล่าอะไรต่อมิอะไร
คุณรู้ไหม ทำไม ? ฉันจึงเขียนกลอนกวี .....
ลานเทวา
เป็นบทแรกที่เขียนขึ้นสดๆ ในบ้านหลังนี้ เวลาตีสอง สิบเอ็ดนาที