เหี้ย
กลอนบทละคร
( 18 คำ ฯเชิดฯ )
บัดนั้น
เกิดโกลาหลก้องในหนองน้ำ
มืดเหม็นเป็นคลองน้ำครำ
เหี้ยใหญ่ผุดดำเริงธารา
คิดถึงนางเหี้ยจับจิต
แผลงฤทธิ์ว่ายดำแกล้วกล้า
อวดรูปอวดแรงแผลงศักดา
เริงร่านทีตีฟอง
ก้องดังทั้งสถานวิมานเหี้ย
เพรียกเมียที่รั้งรออยู่หอห้อง
มาลงสรงสนานวิมานทอง
เฉลิมฉลองหนองน้ำอลังการ
ฝ่ายนางเหี้ยที่รออยู่หอห้อง
เมื่อผัวครองอำนาจอาจหาญ
ค่อยผันผายแผ่มาไม่ช้านาน
จะชมธารน้ำครำฉ่ำฤดี
ตระกองกอดยอดผัวตัวรัก
แน่นักหักหลังเขาป่นปี้
เหยียบหัวจมหายได้ที
วันนี้สมหมายได้ชัย
เริงรื่นชื่นชิดเสน่หา
จะอายผีเทวดาก็หาไม่
วายเล่นน้ำครำจนหนำใจ
ค่อยขึ้นไปผสมพันธุ์ที่ชั้นบน
ด้วยหวังไว้ว่าได้ทายาท
องอาจตีแทงทุกแห่งหน
เชื้อพ่อแม่พันธุ์กลั่นปน
ได้ผลสมแรงแห่งบุญ
ที่ข้างบนใกล้กันนี่ก็มีเหี้ย
นัวเนียออกท่าเสพเมถุน
หางหัวมัวมืดชุลมุน
วิ่งวุ่นสมพาสสังวาสกัน
จำเราจะขึ้นไปดังใจนึก
ตรึกแล้วเมียผัวตัวกลั่น
แย่งวิ่งชิงทางพัลวัน
หมายมั่นครอบครองทุกหนองบึง