เจ้าผู้ปรารถนา สวนดอกไม้ และ ของเล่น .... !!
สายตาหม่นเศร้านั้นเฝ้ามอง
จับจ้องด้วยแวววาดหวาดหวั่น
กังวลไหวจากนัยน์ตาคู่นั้น
บ่งคืนวันระทมตรมร้าว
ดังฉันเห็นในความรู้สึก
อันโศกลึก ณ ห้วงใจเกินไหวกล่าว
แต่เหมือนโลกหลับไหลในเรื่องราว
อยู่กับคืนเหน็บหนาวแห่งชีวา
ปรารถนาอันใดเล่า
ท่ามกลางความโศกเศร้าแลอ่อนล้า
อำนาจหรือทรัพย์สินเงินตรา
ล้วนแต่มายาลวงใจ
เห็นไหมในความปวดร้าว
ที่บอกกล่าวจากดวงตาใสใส
สื่อบ่งทุกทุกสิ่งภายใน
ว่าทุกข์ระทมเช่นไรชีวิต
เจ้าปรารถนาสวนดอกไม้และของเล่น
มากกว่าการฆ่าเข่นโดยไร้ความผิด
ฝันถึงสุขแห่งคืนวันอันน้อยนิด
แลดังโลกมิอาจสถิต ..... มามอบไว้ ... ?
ลานเทวา
