ฉันคาดว่า... ถ้าฉันเป็นครู ฉันคงรู้สึกเบื่อ
สวัสดี..
พักนี้ฉันหยุดเขียน, หยุดอ่านก่อนชั่วคราว
ด้วยว่าเพิ่งจะสิ้นสุดฤดูการวัดผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาแบบเดิม ๆ ของเมืองไทย
คิด ๆ แล้ว.. ฉันก็อยากสร้างระบบใหม่ขึ้นมาสักระบบหนึ่งในวงการนี้
อาจจะไม่ใช่ระบบใหม่ที่ไม่เคยมีใครค้นพบ แต่เป็นระบบใหม่ที่ยังไม่ค่อยแพร่หลาย
สำหรับฉัน...
ฉันคิดว่าการสอบไม่ได้วัดผลอะไรได้สักกี่มากน้อย
ด้วยว่าก่อนสอบนั้น... เรามมักจะหยิบตำราขึ้นมาอ่าน แล้วก็ท่องแลคเชอร์ที่ถ่ายเอกสารมาจากเพื่อนกี่ทอดต่อกี่ทอดไม่อาจรู้แน่ชัด
สิ่งที่ติดไปในหัวจึงมีเพียงแค่ความทรงจำในรูปแบบตัวอักษร
ที่ในทางปฏิบัติมีไม่ถึง 10%
ฉันกลับชอบ...
ถ้าจะวัดกันด้วยเนื้องานจากการปฏิบัติจริง
ด้วยว่า... การลงมือจริงนั้นให้ความรู้และประสบการณ์แก่เรามากกว่าการอ่านเฉย ๆ หลายเท่านัก
ฉันเบื่อ ๆ ... ฉันคาดว่าถ้าฉันเป็นครู ฉันคงรู้สึกเบื่อ ที่จะตรวจทานความรู้ที่สลักอยู่ในความทรงจำแบบฉาบฉวย ไร้รูปทรงที่แน่ชัด
กลับกัน... ฉันคงรู้สึกตื่นเต้นมากมาย ที่ได้เห็นผลของสิ่งที่ฉันได้ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้ ผ่านกระบวนการคิด กรอง ก่อนอีกครั้ง
ณ ตอนนี้ ฉันรู้สึกดี... ที่ฉันไม่ได้สอบวัดแววความเป็นครู แม้ว่าพ่อของฉันจะเป็นคุณครูมาตั้งแต่อายุ 18 จนกระทั่งอีกไม่กี่ปีจะเกษียณ และปรารถนาให้ฉันเป็นครูตลอดมา...