ทำไมมันร้อนอย่างนี้ล่ะที่รัก!?
ทำไมมันร้อนอย่างนี้ล่ะที่รัก
ดูสิผักซื้อเมื่อเช้าเริ่มเน่าเสีย
อากาศบ้าก็ยอกย้อนจนอ่อนเพลีย
ทำงานงกงก กะปลกกะเปลี้ย ละเหี่ยใจ
มีพัดลมก็เป่าไปให้ตัวเอง
จะอวดเก่งเร่งแอร์สักแค่ไหน
ยี่สิบห้าองศา หรือว่าไง?
ก้าวออกไปจะเหี่ยว-อ่อน ร้อนเท่ากัน
เหงื่อของเรา-เราเหม็นเบื่อเหงื่อของเรา
ถุงเท้าโชยกลิ่นเน่าเราตัวสั่น
หลั่งมาตามรูขุมขนเราทนคัน
เราฉีกยิ้มทั้งวัน เรามั่นใจ
โรลออนงี่เง่าเราศรัทธา
หรือจะให้บอกมาว่าไม่ใช่
เมื่อโลกนึกสนุกลุกเป็นไฟ
จะดับกลิ่นเท่าไรก็ไม่พอ
นี่เป็นความหงุดหงิดชนิดหนึ่ง
ความหงุดหงิดชนิดซึ่งไม่เคยขอ
(เทรนด์ถุงผ้าน่าจะผิดที่ผลิตไม่พอ)
เออหนอท่าจะแย่แก้กันนาน
เมื่ออากาศปั่นป่วนและปรวนแปร
ก็คงจะอยู่แต่แค่ที่บ้าน
หาเรื่องอะไรให้เบิกบาน
เดี๋ยวจะอ่านสมการแก้โลกร้อนนอนตีพุง(อิอิ).
ยอดฉัตร บุพศิริ
15 มีนาคม 2551