ลิเก ลาโรง
พ้มไม่ผิด...พ้มไม่ผิด..พ้มไม่ผิด
พ้มไม่ได้ทุจริต...ท่านรู้มั้ย
ทุก ๆ อย่างที่พ้มกระทำไป
นั้นด้วยใจภักดียิ่งชีวิต
พ้มไม่โกง...พ้มไม่โก๊ง...พ้มไม่โกง
ที่ทุกอย่างเกี่ยวโยงการทุจริต
เพราะฝ่ายโน้นท้ารบสมคบคิด
เพื่อป้ายผิดให้กระพ้ม..จมธรณี
พ้มโดนใส่ร๊าย...พ้มโดนใส่ร้าย
เขาขู่ฆ่าให้ตายจึงต้องหนี
เมื่อกระบวนยุติธรรมโดนย่ำยี
ทางเลือกผมไม่มีให้ดิ้นรน
กระพ้มหน่ะคนดี๊..ดี
พวกพ่อแม่น้องพี่อย่าสับสน
ชีวิตนี้มีมารพาลผจญ
ต้องจำทนเคราะห์กรรมซัดวิบัติไป
เสียงปี่พาทย์บรรเลงเพลงสะอื้น
แม่ยกนั่งดาดดื่นน้ำตาไหล
โถ..พระเอกชอกช้ำจำลาไกล
ต้องร่อนเร่แรมไพรพเนจร
ตัวพระเอกป้ายน้ำตาออกป้อย ๆ
แม่ยกยิ่งละห้อยละโหยอ่อน
ยกผ้าขี้นซับหน้าใจอาวรณ์
พระเอกอ้อนอำลาน้ำตาริน
เตร๊ง...เตรง..รำเข้ายังหลังเวที
ภาวะเศร้าที่มีมิจบสิ้น
เล่นลิเกตามบทกำหนดชิน
อารมณ์"อิน"เหมือนบทนี้คือ...ชีวิต