"ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหัวใจที่ท่านเรียก.."
...
ใบตองที่ใช้รองบนถาดอลูมิเนียม 2 ถาดนั้นยังดูเขียวสด นวลใบตองฉาบละอองขาวเนียนขับเน้นให้ห่อข้าวต้มมัด และขนมสอดใส้ที่วางรายเรียงอยู่บนนั้นราวกับจะเชิญชวนให้ผู้คนแวะชิมลิ้มรสชาติสดใหม่ แต่ความนุ่มละมุนที่ถูกเส้นตอกขมวดรัด และปิดกลัดด้วยทางมะพร้าว ยังคงเข้าแถวรอคอยอย่างเป็นระเบียบบนรถเข็นคันเก่าของยายน้อยที่จอดอยู่ถัดจากหน้าร้านเซเว่นอีเลฟเว่น
ยายน้อย แกเรียนมาน้อยสมชื่อ ความรู้มีเพียงแค่ชั้น ป.4 อาจจะฟังดูเหมือนเพลงลูกทุ่งไปสักนิด แต่มันก็เป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าในยุคที่การศึกษาภาคบังคับขยายมาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐานออกไปเป็นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ก็ยังมีคนไทยอีกไม่น้อยที่ยังมีความรู้เพียงชั้น ป.4 ถึงแม้ว่ายายน้อยจะมีชีวิตนักเรียนเพียง 4 ปี แต่แกมีชีวิตแม่ค้ามาค่อนชีวิต พอเริ่มทำกับข้าวเป็นแกก็เริ่มทำกับข้าวขาย พอหัดทำขนมได้แกก็ขายขนมอีก ความเชี่ยวชำนาญทุกประการในโลกล้วนมาจากการฝึกฝนทั้งสิ้น ยายน้อยทำกับข้าวได้ทุกประเภท ทำขนมได้ทุกรูปแบบ ล้วนแล้วแต่เป็นอาหารไทย ขนมไทยทั้งสิ้น เนื่องเพราะอุปกรณ์เครื่องทำครัวสำหรับอาหารเหล่านั้นมีอยู่แล้วในบ้าน ถ้าเตาอบขนมปังหรือเบเกอรี่ราคาไม่กี่ร้อยบาท รับรองว่าเสร็จยายน้อยแน่นอน และยายน้อยอาจจะทำพัฟแอนด์ฟายน์ขายแข่งกับครัวการบินไทยก็เป็นได้ แต่เพราะยายน้อยจบแค่ชั้น ป.4 และมีมาตรฐานการดำรงชีวิตค่อนข้างต่ำถ้าเทียบกับดัชนีชี้วัดทางเศรฐกิจ อุปกรณ์ที่ใช้อบขนมของแกจึงมีเพียงเตา กับซึ้ง ขนมของแกจึงมีเพียงข้าวต้มมัดกับขนมสอดใส้
ยายน้อย ไม่ได้เรียนการตลาดจากสถาบันไหน ๆ แต่แกรู้ว่าที่ใดที่มีผู้คนพลุกพล่าน โอกาสทางการขายก็มีสูง แกเลยเลือกทำเลค้าขายของแกที่ข้างร้านเซเว่นอีเลฟเว่นมันซะเลย เพราะร้านสะดวกซื้อเช่นนี้มีคนแวะเวียนเดินเข้าเดินออกแทบจะตลอด 24 ชั่วโมง สินค้าของแกไม่มีวางขายในเซเว่นอีเลฟเว่น ดังนั้นจึงตัดประเด็นเรื่องสิ้นค้าที่ใกล้เคียงกันของคู่แข่งออกไปได้ และในภาวะที่กระแสอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมกำลังเป็นที่สนใจของผู้คนในสังคม เหล่าผลิตภัณฑ์กรีนโปรดักส์ต่างขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ยายน้อยก็ไม่รอช้าที่จะเกาะกระแสรักษ์โลก ด้วยการไหว้วานให้ตาพุ่ม มรรคทายกวัดที่แกรู้จักและมั่นใจว่าเขียนหนังสือสวยสุด ๆ ในสายตาของแก ช่วยเขียนป้ายกระดาษแปะหน้ารถเข็นขายขนมของแกว่า
ขนมไทย ใช้บรรจุภัณฑ์ไบโอ ลดการใช้พลังงาน และเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม
ใครจะเชื่อ ว่านี่เป็นแนวความคิดของคนที่จบ ป.4 และมันได้ผลซะด้วย ข้าวต้มมัดและขนมสอดใส้ของแก ถึงจะไม่ได้ขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่า แต่ก็ไม่เคยเหลือให้ต้องเข็นกลับไปกินเองที่บ้านเลยสักครั้ง
...
ลูกค้าของยายน้อย มีทั้งคนสูงวัยที่เคยได้สัมผัสกับความอร่อยแบบคลาสสิคของขนมไทยมาแล้ว สาวโรงงานที่เดินทางมาจากต่างจังหวัดเพื่อหาโอกาสในชีวิตที่ดีกว่าในสังคมเมือง และขนมไทย ๆ ของยายน้อยสามารถเชื่อมโยงความผูกพันกลับไปหาพ่อแก่ แม่เฒ่าที่บ้านนอกได้ รวมไปถึงวัยรุ่นบางคนที่เชื่อว่าขนมของยายน้อยเป็นขนมอัลเทอเนทีฟที่สามารถสร้างลุคในแบบแปลก ๆ แต่บรรดาลูกค้าของยายน้อย ไม่มีใครมีภาพลักษณ์ของความขัดแย้งในการดำเนินชีวิตได้มากเท่า .. ไอ้แม็กซ์
แม็กซ์ เป็นเด็กผู้ชายอายุ 8 ขวบ พ่อเป็นทหารนายสิบสื่อสาร ความที่ชีวิตวนเวียนอยู่ในแวดวงอุปกรณ์อีเลคโทรนิค ชื่อลูกชายสุดที่รักจึงมีความหมายมาจากคำว่า แม็กซ์ซิมั่ม คาร์ปาซิตี้ กุศโลบายอันแยบยลของคนเป็นพ่อคือ หมายใจให้ลูกชายคนนี้เป็นผู้ที่มีระดับความต้านทานต่ออุปสรรคทั้งมวลในชีวิตได้อย่างสูงที่สุด แต่มันอาจจะเกินความเข้าใจของเด็กวัย 8 ขวบ เด็กน้อยจึงเข้าใจไปเองว่าพ่อตั้งชื่อให้มันเท่ห์ ๆ ดังนั้นแม็กซ์จึงทำทุกวิถีทางเพื่อบรรลุความเท่ห์ในมุมมองของตนเองให้จงได้ ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์มือถือที่แม็กซ์ให้เหตุผลในการที่ต้องมีมันไว้ใช้ในชีวิตของตนเองว่า มีพ่อเป็นทหารสื่อสาร ถ้าสื่อสารกับพ่อไม่ได้ในเวลาที่ต้องการก็เสียชื่อลูกทหารสื่อสารหมดสิวะ แม็กซ์ใช้คอมพิวเตอร์เป็น โดยเฉพาะในส่วนของอินเตอร์เน็ตที่ใช้เชื่อมต่อกับเซิรฟ์เวอร์ของเกมส์ออนไลน์แทบทุกประเภท ความเชี่ยวชำนาญทุกประการในโลกล้วนมาจากการฝึกฝนทั้งสิ้น แม็กซ์จึงเข้าร้านอินเตอร์เน๊ตทุกวันหลังเลิกเรียนเพื่อฝึกปรือความชำนาญจนกระทั่งสามารถสะสมไอเท็มได้ในระดับเทพ แถมยังนำบางส่วนออกขายออนไลน์ได้ด้วย .. เอากับมันสิ
แม้ในเวลาเล่นเกมส์ แม็กซ์จะเล่นเป็นบ้าเป็นหลัง แต่วินัยในการใช้เวลาของแม็กซ์กลับดีเยี่ยมเมื่อเทียบกับเด็กคนอื่น ๆ เมื่อหมดเวลาเล่นเกมส์ 2 ชั่วโมงในร้านอินเตอร์เน็ต แม็กซ์จะเก็บของเดินกลับบ้านทันที ส่วนดีของการเป็นลูกทหารก็คือแม็กซ์ซึมซับกับเรื่องวินัยและหน้าที่ ถึงเวลากินก็ต้องกิน ถึงเวลากลับก็ต้องกลับ ถ้าไม่กลับเดี๋ยวพ่อตีตายห่า เรื่องนี้ไม่ต้องบอกมาก เพราะมันโดนมาแล้ว และระหว่างทางกลับบ้านแม็กซ์จะแวะซื้อข้ามต้มมัดของยายน้อยกินก่อนเข้าบ้านทุกครั้ง ด้วยเหตุผลที่ว่าข้าวต้มมัด 1 คู่ของยายน้อยราคา 5 บาท กินแล้วอิ่ม เทียบกับฮานามิ โปเต้ เลย์ ปาปิก้า ห่อละ 5 บาทเท่ากันกินหมดห่อแล้วยังไม่สู้ข้าวต้มมัดของยายน้อยเลย และที่สำคัญ ..
แม็กซ์ เหลือเงินอยู่แค่นั้น .. ทุกวัน
...
ยาย .. ขายขนมเหนื่อยมั้ยเนี่ย ?
แม็กซ์ ถามยายน้อยทั้งที่ข้าวต้มมัดยังเคี้ยวตุ้ย ๆ อยู่ในปาก วันนี้พ่อกลับบ้านช้าหน่อยเลยมีเวลาอ้อยอิ่งอยู่ข้างรถเข็นขายขนมของยายน้อย หญิงชราเหลือบตามองลูกค้าขาประจำตัวน้อย ๆ ก่อนจะตอบว่า
เหนื่อยสิวะ ยายไม่ได้ทำงานประจำเหมือนพ่อเอ็งนี่ แล้วทำไมยายไม่ให้ลูกยายมาช่วยขายล่ะ ? แม็กซ์ถามต่อ
ลูกสาวยายทำงานอยู่ไกล มันไปทำงานอยู่ภูเก็ตโน่น นาน ๆ มันถึงจะกลับบ้านที
แล้วยายโทรคุยกับลูกสาวยายมั่งมั้ยล่ะ ? แม็กซ์ยังคงถามต่อ
ยายไม่มีโทรศัพท์
โหยย .. ยาย ยุคนี้ใครเขาก็มีโทรศัพท์มือถือกันทั้งนั้นแหละ เครื่องนึงก็พันกว่าบาทเอง นี่ไงของแม็กซ์ พ่อซื้อให้ แล้วพอแม็กซ์จะคุยกับพ่อเมื่อไหร่นะ แม็กซ์ก็โทรหาพ่อได้เลย จะได้ไม่ขาดการสื่อสารกันไงล่ะยาย
เด็กน้อยอวดโทรศัพท์มือถือของตัวเองให้ยายน้อยดูอย่างภูมิใจ
พันกว่าบาทเองเหรอ ไอ้หนู
ยายน้อย มองดูโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็ก ๆ ในมือของเด็กน้อย เงินพันกว่าบาทอาจจะดูเป็นเงินเล็กน้อยเมื่อเทียบกับคนทั่วไป แต่กว่ายายน้อยจะเก็บเงินได้ขนาดนี้อาจจะต้องขายข้าวต้มมัดไปเป็นอาทิตย์ แต่มันก็คงจะดีไม่น้อยถ้าแกจะได้คุยกับลูกสาวของแกได้บ่อย ๆ จะได้ไม่ขาดการสื่อสารอย่างที่ไอ้หนูนี่มันว่า
...
ยายน้อย เดินถือโทรศัพท์มือถือออกมาจากร้านอย่างมีความหวัง นานมากแล้วที่แกไม่ได้คุย ไม่ได้ยินเสียงของลูกสาวที่ไปทำงานถึงภูเก็ต นึกขอบใจไอ้หนูแม็กซ์ที่ช่วยให้แกไม่ขาดการติดต่อสื่อสารกับคนอันเป็นที่รัก เดี๋ยวเย็น ๆ แม็กซ์มันมาจะให้ช่วยสอนวิธีใช้ให้ซะหน่อย ค่ำ ๆ จะได้โทรคุยกับลูกสาวของแก
ซื้อโทรศัพท์มาแล้วเหรอยาย นี่ไง .. เวลายายจะโทรออก ยายกดปุ่มนี้นะ แล้วเวลาจะเมมเบอร์ยายก็กดปุ่มนี้ อ่ะ .. นี่ไง ผมเมมเบอร์ผมไว้ในเครื่องยายด้วยแหละ เผื่อผมจะโทรมาสั่งข้าวต้มมัดยายไง พอผมโทรมานะ มันจะขึ้นชื่อผมเลย
แม็กซ์ อธิบายวิธีใช้โทรศัพท์มือถือให้ยายน้อยฟังอย่างภาคภูมิใจ นี่ไง ผลพวงของการเป็นลูกทหารสื่อสาร วันนี้แม็กซ์ได้ทำให้ยายน้อยไม่ขาดการสื่อสารกับลูกสาวของแกที่อยู่แดนไกลแล้ว
เบอร์ลูกสาวยายเบอร์อะไรล่ะ ?
แม็กซ์ตั้งท่าจะกดเบอร์โทรศัพท์ไปหาลูกสาวของยายน้อย แต่ไม่มีเสียงตอบกลับจากหญิงชรา
ยาย .. ลูกสาวยายเบอร์อะไร ?
เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นถาม ในขณะที่ยายน้อยยืนน้ำตาคลอเบ้า
..
ไอ้หนู ... ยายไม่รู้เบอร์ลูกสาวยาย