นั่นแหละเขา......
หมี่
วันนี้รื้อกองเอกสารเก่าเก็บ เลยเจอบทกวีชิ้นหนึ่งพับซุกอยู่ในแฟ้มมอม ๆ เป็นบท
กวีที่เขียนเพื่ออ่านแสดงความยินดีกับน้องชายคนหนึ่งที่ได้รางวัลใหญ่
เมื่อเจอแล้ว ก็อยากจะนำเสนออีกที ที่นี่....
นั่นแหละเขา..........
นั่นแหละเขา สามัญชนคนหน้าหม้อ
อ้ายรูปหล่อนัยน์ตาสนิมเหล็ก
นั่นแหละเขา ปุถุชนคนเล็กเล็ก
ผู้ปั้นเสกเลขรสบทกวี
โดยมือคร่ำกรำงานการขายค้า
โดยศรัทธาต่อส่วนมวลเส้นหมี่
โดยใจเคร่งค้นเล่ห์แห่งเมธี
จึงลุแจ้งวิถีหมี่ทะนง
จึงเรื่องราวเล็กเล็กซอกมุมลึก
ผ่านสำนึกกระจ่างนัย ก็ใสส่ง
ผ่านดวงตาเพ่งจิตพินิจจง
ก็ชี้บ่งที่ลับเร้นให้เห็นชัด
เรียกเขาว่า กวีหมี่เป็ด
กลอนรสดี หมี่รสเด็ด เบ็ดเสร็จจัด
งามเส้นหมี่ดังเส้นไหมในกิจวัตร
จึงยืนหยัดยิ่งใหญ่....ถึงจะไร้ซี
ย่อมยืนหยัดอย่างยิ่งใหญ่....ถึงซีไรต์ไม่มี ฯ
- เขียนระหว่างเดินทางเพื่ออ่านในงานยินดีแก่ โลกในดวงตาข้าพเจ้า และ มนตรี
ศรียงค์ - กวี เนื่องในคราวรับรางวัลซีไรต์ -