ท้องฟ้าสบาย หมายเลขเจ็ด
ผมชอบมองดอกไม้ .. อาจเป็นเรื่องเขินอยู่บ้างที่ผู้ชายท่าทางละมุนละไมสักคน จะเอื้อมมือไปไล้ลูบกลีบบางๆ หอมแผ่วของไม้สักดอก เสมือนทอดผ่านรอยต่อระหว่างโลกจริงและโลกเสมือน
ผมชอบมองหญิงสาวซึ่งชอบมองดอกไม้ ขณะเช้าบาน , เธอเดินผ่านหน้าบ้านผมทุกวัน เธอมักติดกล้องและสมุดเล็กๆมาด้วยเสมอ ทักทายและโอบยิ้มกระหวัดแม้กระผีกเกสรทุกอณู ผมชอบมองท่วงท่ากระชับกล้องปรับโฟกัส และแววตาฉ่ำสุขภายใต้กรอบแว่นสีน้ำตาล
สมุดเล็กๆของเธอ ลายเส้นบางๆกับตัวอักษรแห่งรู้สึก งดงาม . เสมือนเขียนโปสการ์ดถึงชายคนรัก
ผมอยากแทรกตัวผ่านกลีบดอกไม้สักดอกที่เธอชอบ - หรือยังไม่ชอบ .
เช้าเยือนเยี่ยม ผมจะรอเสียงกระซิบจากเธอผ่านดอกไม้
ผมจะตะโกนแผ่วๆ กลับไปว่า คุณก็น่ารักครับ .
ผมสุขนะ เมื่อคุณไล้กลีบแก้มผมด้วยนิ้วเรียวสวย
.
.
เธอยังคงจดจ้องกับสมุดเล็กๆและกล้องถ่ายรูป
ผมชื่นชมและทยอยหลงรักเธอ
รออีกเช้าบานรับแสงอาทิตย์อุ่นๆ
ผมจะยืนตรงที่เดิม ยิ้มสุขมองเธอ
. -
เป็นขณะเงียบที่งดงามประหนึ่งเม็ดฝนพรำหล่นในวันแดดถนอมน้ำใจ .