อมตศิลป์
อมตศิลป์
๑.
โอ้เสพศิลปะอมตะรส
แล้งหมดมหานที หามิได้
ดั่งดื่มน้ำอมฤตสถิตหทัย
ไขโคมสว่างพร่างจักรวาล
๒.
เนาในบึงหนองคลองห้วย
ด่ำด้วยชีวิตชีวาชั่วกัลปาวสาน
อิ่มแล้วแก้วกวินทั้งวิญญาณ
หลับดั่งนฤพานอุบัติแล้ว
๓.
เลอละมุนละไมไสวสว่าง
แจ่มกระจ่างต่างว่าใจกระจกแก้ว
ก่องเก็จเพชรัตน์ประภัสร์แวว
เจื่อยแจ้วแวววิ่งกลิ้งใบบอน
๔.
มิอาลัยไหวหวาดหยาดอุษา
สู้สบตามิได้หลับกลับฉะอ้อน
พริบเดียวเจียวร่างอรชร
จำลาจรจรจากสู่ฟากฟ้า
๕.
ด้วยมิได้หายห่างราร้างไกล
หฤทัยสถิตถ้วนทุกมวลหล้า
ทุกกระเซ็นซัดสาดหยาดธารา
ทุกวงแววดาราจารจารึก
๖.
แลอิ่มพริ้มหลับกับโค้งรุ้ง
เฟื่องฟุ้งวางวาดหยาดน้ำหมึก
ในธารดาวพราวกระจ่าง หว่างไพรพฤกษ์
ยังรู้สึก ยังแลเห็นเป็นนิรีนดร์
๗.
วับแวบแววร่วงดังดวงแก้ว
หยาดแล้วหล่นร่วงจากห้วงสวรรค์
รู้เห็นเป็นวงวัฏอัศจรรย์
เป็นทิพย์ทัณฑ์นิรันดรศรดอกไม้