บทเพลงคนบ้า
**บทเพลงของคนบ้า **
๑.
ไม่รู้เราหรือเขาที่เศร้าโศก
อยู่ในเงาของโลกด้านโศกเศร้า
เสียงฮึมฮัมบทเพลงเคว้งคว้างเงา
กล่อมโลกที่สีเทา ให้ขาวคืน
ในมือถือขวดเหล้า เดินเมามาย
โซเซเดียวดาย ในดึกดื่น
เขาอาจเจ็บ อาจช้ำ อาจกล้ำกลืน
จนเกินหยัดกายยืนในสังคม
ฉันว่า ก็น่าฟัง
บทเพลงแห่งความหลังอันปร่าขม
เธอว่าไหมว่า ก็น่าชม
ที่เขาไม่เคยจมตะกอนใจ
เสียงฮึมฮัมบทเพลงอันเคว้งคว้าง
ระหว่างท่องระหว่างทาง เธอฟังไหม
ฉันฟังดูว่า น่าเศร้าใจ
หากเพลงนั้นไร้ใครสนใจฟัง
ว่า แค่นั้น ชีพเรา แค่เท่านี้
เรื่องชิงเด่นชิงดี ไว้ทีหลัง
เรื่องโฉดโฉด ชั่วชั่ว ควรชิงชัง
มาจริงจังกับจริงใจ ยิ้มให้กัน
เรื่องฝ่ายโน้น พรรคนี้ พวกไหน
รำคาญจริงนี่กระไร ในข่าวนั่น
นี่ดอกไม้มีไหม ใครอยากปัน
ข้าจักแบ่งให้ทั่นได้สักกำ
๒.
เราฟังว่าเพลงของเขาเศร้าและหม่น
แต่เพลงตนหม่นกว่าเขา เช้าจรดค่ำ
ต่างชื่นชมงมงายฝังใจจำ
และเหยียบย่ำเย้ยทำนองเพลงของใคร
เพลงของเรา เทาทุกข์ ทุกทำนอง
ทุกเพลงร้องของทุกคน หม่นและไหม้
กระหน่ำ กระหน่ำ ทุกดวงใจ
แต่เช่นกัน, ไร้ใครสนใจฟัง
๓.
เช่นนั้น, ใครเล่าที่เศร้าโศก
จมกับโลกโศกและโซ อย่างโง่งั่ง
เขายิ้มให้ทุกสิ่งอย่างจริงจัง
เราสิชังทุกสิ่งอย่างจริงใจ!