ยอม...... แพ้...... !!!
ฝ่าห้วงอันเหน็บหนาวและร้าวราน
เร่ขื่นตรมซมซานความสิ้นหวัง
พยุงซากใจกายอันพ่ายพัง
ก้าวล่วงความชิงชังวเนจร
สู่แห่งหนและการค้นพบ
บางเสี้ยวฝันบรรจบใจเอนอ่อน
ณ อ้อมอุ่นปรารถนารักอาทร
รำพึงกลอนกล่อมเจ้า ดาริกา
ยามปรารถนาและสับสน
บางเรื่องราวปลอมปนการค้นหา
หลากความจริงสิ่งฝันบนมรรคา
ผ่านเลยล่วงลวงตาซุกซ่อนเร้น
เหมือนสงครามและความรัก
เธอรู้จักความจริงบางสิ่งเห็น
อาจรู้สึกสะท้อนในร้อนเย็น
โดยความเป็นความตายอันกรายพราก
มอบรอยยิ้มและคราบน้ำตา
เฉลยกาลผ่านพาโลกจบจาก
ลืมวิญญาณหัวใจที่ไร้ราก
ทิ้งเบื้องหลังศพซาก ลงถมทับ
ความโศกสลดและบทเพลง
ครวญแผ่วเศร้าเคล้าบรรเลงซึ้งสดับ
ประโลมทุกข์แห่งชะตาคณานับ
ผ่านสายลมซ่านซับเปลี่ยวภวังค์
ก่อนจะจากกันไป ไกลกว่านี้
ฝากรำพันแห่งกวีกำซาบสั่ง
เสียงกระซิบภายในเพรียกใจฟัง
ปรารถนาดีข้าจีรัง ทุกห้วงใจ
ขออำลาด้วยความรู้สึกสุดท้าย
จากทุกพายอาวรณ์ร้าวอ่อนไหว
ฝากถ้อยพร่ำน้ำตาบอกอาลัย
ถึงเขาใครคนนั้นฉันและเธอ
โดยคำ ลานเทวา