โรงเรียนในฝัน
จุดธูปสิบหกดอก กล่าวบอกแด่เทวัญ
เราคือ โรงเรียนในฝัน ผอ.ทั่น> มัน..จะพัฒนา
ท่านบอกจะทุบรั้ว สีมันมัวไม่งามตา
อาคารผ่องโสภา คือหน้าตาของพวกเรา
ต้นไม้ต้องตัดทิ้ง เกะกะจริงสิ่งงี่เง่า
เก็บไว้ทำไมเล่า สูญสิ้นเปล่าเปลืองเนื้อที่
ผีสางจะอาศัย นานเท่าไร- หา!..ห้าสิบปี
ต้นใหญ่ขนาดนี้ ล้มลงทีทับเด็กตาย
โค่นทิ้ง..นะโค่นทิ้ง อันตรายยิ่งอย่าเสียดาย
ถ้าช้าจะฉิบหาย คนขายไม้-อุ๊ย!..คนตัดไม้-ไร้ปัญหา!
ห้องเรียนต้องติดแอร์ เย็นฉ่ำแท้กว่าพฤกษา
อุปกรณ์จะสั่งมา ล้วนคุณค่าน่าชื่นชม
ขาดแต่จิตวิญญาณ ถูกเผาผลาญน่าขื่นขม
เด็กน้อยร้องระงม ไม่มีที่กระโดดยาง
ห่อข้าวกินตอนเที่ยง ใต้แดดเปรี้ยงร่มหูกวาง
วิ่งเปี้ยวเล่นยามว่าง ไร้ที่ทางให้วิ่งวน
ต้นไม้ลดโลกร้อน คุณครูสอนไม่สับสน
แต่ไยครูซ้อนกล ตัดต้นไม้ไม่อายใจ
ต้นพะยอมพร่ำเพรียกร้องเรียกหา เทพารักษ์รักษาข้าอยู่ที่ไหน
จะจุดธูปสิบหกดอกบอกออกไป ไม่ไหวแล้วครูนี่ผีซาตาน!