การเป็นหมอ มอ.

by Kolanya @5 ธ.ค.52 14.30 ( IP : 222...237 ) | Tags : กระดานข่าว

อยากรู้ไหมทำไมเราถึงเรียนหมอ
ทั้งที่ใจนั้นขอเป็นหมอหมา
ตอนสอบตรงมหิดลศาลายา
ก็ผ่านด่าข้อเขียนมาน่าภูมิใจ

แต่ว่า แม่ท่านบอก น่าเรียนหมอ
อย่าง น้อยน้อย เรียน มอ. (อ่านว่า มอ-ออ) อยู่ใกล้ใกล้
แม่เป็นห่วงไม่อยากให้ หนูอยู่ไกล
เริ่มหวั่นใจ ไม่อยากไปไกลเหมือนกัน

เรียนหมอคนคงไม่ต่างกับหมอหมา
จึงคิดคิดแล้วว่า แค่เราหัน-
มารักษาชีพมนุษย์ เราด้วยกัน
คิดได้พลัน เบนเข็มเป็น ลูกพระบิดา

ในที่สุดก็ได้เป็นแพทย์ ปี 1
ได้รู้ซึ้งถึงตัวตนที่ตามหา
ในคณะ บ่มเพาะจริยา
เพราะจะโดนจับตา ทุกที่ไป

คุณจะต้องทำตัวให้เป็น "แพทย์"
ไม่สามารถ แรด แรด เกินงามได้
ไทด์สีเขียว เป็นสัญลักษณ์ น่าภูมิใจ
และต่อไป คุณต้องเป็น หมอที่ดี

เห็นประโยชน์ส่วนรวม กิจที่หนึ่ง
จงภูมิใจ รู้ซึ้ง ในศักดิ์ศรี
ไม่ใช่ว่าปฎิบัติ แค่ 6 ปี
แต่จากนี้ ตลอดไป ชั่วชีวัน

เข้ามาเรียน มาศึกษา ถึงรู้สึก
ทำให้รู้ สำนึก ต้องขยัน
ไม่ใช่แค่ หัวดี ไปวันวัน
กิจกรรม ก็ต้องทัน กับเวลา

เป็นการสอน ซึ่ง ความรับผิดชอบ
อีกทั้งความรอบคอบ ไม่เด๋อด๋า
จะทำการสิ่งใด ต้องตรวจตรา
ความสมัคร สมานมา พร้อมเพียงกัน

ทั้งกีฬา สิบสี่คณะ ที่ผ่านพ้น
เบื้องหน้า คนชื่นชม ดูสุขสัน
แต่ถ้ามาดูเบื้องหลัง จะรู้ทัน
กว่าจะได้ ขนาดนั้น เหนื่อยขาดใจ

รุ่นพี่บอก งานนี้งานประจำรุ่น
น้องคงต้อง หมกหมุ่น ถึงจะได้
ไม่ต้องแข่งกับคณะอื่น หรือใครใคร
แค่ทำให้ สุดหัวใจ และ ฝีมือ

ชัยชนะ ไม่ใช่สิ่ง ที่พี่หวัง
ต้องไปนั่ง เข้าฟัง เรียนหนังสือ
อย่ามาใช้กิจกรรมเป็นเครื่องมือ
อย่าโดดเรียน เสียชื่อลูก พระบิดา

ต้องร่วมมือ กันหมดทั้ง สองร้อยคน
ทุกทุกหน้า ที่ของตน ต้องสรรหา
เพราะพวกเรามีน้อย เกินอัตรา
หนึ่งคนถ้า เป็นไปได้ ทำหลายอัน

ที่ภูมิใจ ที่สุดคือ สแตนด์
นั่งซ้อมกัน เมื่อยแขน จนไก่ขัน
ไม่ได้นอน หรือได้นอนแค่บางวัน
สำคัญต้องเรียนกัน ให้พร้อมเพรียง

ก่อนไปแข่ง พี่บอกเจ้า เลือดสีเขียว
ขอให้จงเป็นหนึ่งเดียวกันทุกเสียง
ร้องเพลงให้ ทั้งคนในและข้างเคียง
ถึงกับมอง หันเอียง ตามเสียงมา

ตอนประกาศว่าชนะ น้ำตาไหล
จึงได้รู้ ที่อยากได้ กันหนักหนา
มันไม่ใช่ ถ้วยรางวัล หรือ ศักดิ์ดา
แต่มันคือ น้ำตาแห่ง ความภูมิใจ

ภูมิใจที่ เรามีกันแค่ สองร้อย
เป็นแค่เด็ก น้อยๆ ยังหน้าใส
แค่ต้องทำให้ดีสุด ทั้งกายใจ
และทำได้ ง่ายดาย ถ้ารวมกัน

เราจึงรู้ แล้วว่า ทำไมหมอ
คนหนึ่งมี ดีหลายข้อ ไม่ติฉัน
รับผิดชอบ พยายาม จิตแบ่งปัน
ถือตั้งมั่น จรรยาแพทย์ ซึ่งเรียนมา

ไม่ใช่มีแค่ สมอง จะเรียนได้
สิ่งอื่นใด จิตใจสำ- คัญหนักหนา
ไม่เห็นแก่ประโยชน์แค่ส่วนกายา
มีจิตที่เมตตา และปราณี

จะไม่ขอพูดถึง คนส่วนน้อย
หมอที่ไม่ค่อย มีซึ่ง ศักดิ์ศรี
แต่อยากให้ คนมองที่ความดี
ขนาดเหรียญ ยังมี สองด้านเลย

สุดท้ายแล้ว อยากให้คนได้เห็น
"แพทย์" ที่เป็น ไม่ได้ง่าย อยากเฉลย
อยากให้คนเข้าใจ อย่าละเลย
เราไม่เคย ดูถูกใคร ต่ำกว่าเรา

หวังว่าคน บางส่วนที่ได้อ่าน
จะได้ใช้วิจารณญาณ เอาใจเขา
ไร้ซึ้งอคติมั่น ใส่ใจเรา
แล้วจะรู้ พวกเรา ต่างเหมือนกัน

เพราะอย่าลืม ไม่มีใคร ว่าเราได้
ถ้าสุดท้าย เรามั่นใน ศักดิ์ศรีฉัน
คนนอกพูด ว่าได้หลายสิ่งอัน
แต่สิ่งที่สำคัญ คือตัวเรา

ต่อให้เค้าพูดว่าเราช่างต่ำต้อย
แต่หากว่า เราไม่คล้อยตาม ปากเขา
พยายาม ฮึดสู้คำ ที่ด่าเรา
ต่อให้มีซักร้อยเขา ก็ช่างมัน

และขอโทษ ถ้าเราเคย ทำไม่คิด
สิ่งที่เราทำผิด รับติฉัน
ไม่อยากให้กลายเป็นเรื่องทะเลาะกัน
ควรตั่งมั่น พี่น้องร่วมพระบิดา

ไม่อยากให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่
แต่ว่าควร คิดใหม่ ไม่หวือหวา
ไม่อยากให้คุณคิดเวอร์เกินอัตรา
ได้โปรดอย่า ทำมาสงสารตน

คุณไม่ได้กระทำการอันใดผิด
คุณมีสิทธิ์ จะแสดงใน ทุกแห่งหน
ทั้ง พันธ์ทิพย์ (ขออภัยหากสะกดผิด) หมี่เป็ด ให้คนยล
แต่ไม่ควร ทำตน โอเวอร์เกิน

ในความคิด เห็นที่ห้า ของท๊อปปิค (Topic)
คุณบอกว่าได้จิก ไม่ขัดเขิน
แต่ที่บอก เตรียมงานศพ มันพูดเกิน
ในคำพูดมันดูเชิญให้คิดไกล

คำพูดคน เป็นสิ่งที่น่าคิด
เพราะมันช่างมีฤทธิ์เป็นไหนไหน
ไม่อาจจะ เรียกกลับคืน มาอาลัย
แต่อยากให้ เป็นบทเรียน ของตัวคุณ 


^^ ชอบแต่งกลอนเหมือนกันค่ะ มันจรรโลงใจ และทำให้มีสมาธิดีค่ะ
ชอบแต่งเวลา ก่อนอ่านหนังสือ หรือไม่ก็ แต่งเป็นเพลงออกแนว ฮิพฮอพ ล้อเพื่อนๆ ในงานวันเกิด
ทำให้ มองโลกสวยขึ้นจริงๆ

ไม่ได้แต่งนานแล้ว คิดถึงเหมือนกัน

จุดประสงค์ ที่แต่งค่ะ 1) อยากได้รับคำติชม ถึงคำกลอนว่า ภาษาที่ใช้ สำเนียงและการใช้คำ เพื่อเอาไปปรับปรุงต่อไป

ส่วนตัว อ่านแล้ว รู้สึก กลอนของเรามัน ขาดเสน่ห์ บอกไม่ถูก ขอความกรุณา คำแนะนำจากพี่เป็ดและเพื่อน ด้วยค่ะ

2) อยากแก้ไข ให้คนเข้าใจเรามากขึ้นค่ะ เหมือนที่คุณ ฏิปาลัย บอกว่า เราไม่เข้าใจเค้าพอๆกับที่เค้าไม่เข้าใจเรา  เราเองก็พอจะเข้าใจคุณ ฏิปาลัย ผ่านโคลงกลอน นั้นแล้ว จึงอยากให้ คุณด้เข้าใจผ่านของเราบ้าง (เราไม่ได้ทันอ่านของเพื่อนๆ ที่แต่งในพันทิพย์ ขอไม่นับน่ะค่ะ )


นี้คือ  แสนด์ ที่ประกวดวันนั้น เอามาให้ชมกันค่ะ เผื่อใครจะอยากทราบว่า ทำไมเราถึงได้ทำงานหนักกันนัก

แสตนด์สวยแพทย์+แพทย์กาย กีฬา14คณะ 52 1/3
http://www.youtube.com/watch?v=Z65n4mDisvk
แสตนด์สวยแพทย์+แพทย์กาย กีฬา14คณะ 52 2/3
http://www.youtube.com/watch?v=FAsvB8qJ9HY
แสตนด์สวยแพทย์+แพทย์กาย กีฬา14คณะ 52 3/3
http://www.youtube.com/watch?v=7qxCdizWRhQ


ขอบคุณมากค่ะ

Comment #1
Kolanya (Not Member)
Posted @5 ธ.ค.52 15.07 ip : 222...237

ขออณุญาต นำ บทกลอนของ คนในคณะอีก สองบท (เท่าที่ยังอ่านได้)

ขอขอบคุณ ถ้อยคำ ที่ตำหนิ
ขอขอบคุณ ทุกดำริ ริแก้ไข
ขอขอบคุณ ความหวัง กำลังใจ
ขอขอบคุณ ผองภัย ให้ฝ่าฟัน

งานกีฬา จบไป ใช่จบสิ้น
เหลือไว้กลิ่น กรำทุกข์ รึสุขสันต์
สมประสงค์ ส่งเสริม เพิ่มสัมพันธ์
หรือมาดมั่น มุ่งหมาย ให้วายปราณ?

อาจเพราะผิด พลั้งพลาด ขาดวุฒิ
ถือทิฐิ ถือตน ดังคนขาน
แต่เพราะยัง เยาว์วัย ไร้ประสบการณ์
ใช่สันดาน หยาบคาย ดังหมายความ

"แพทย์ศาสตร์คือ ความหวัง" หวังสร้างชาติ
มิได้คาด-หวังให้ ใช้เหยียดหยาม
มิได้มุ่ง ให้หลงผิด ติดในนาม
มิได้ห้าม ให้อ่อนน้อม ถ่อมกายใจ

อยากให้จบ ทุกเรื่องเล่า เข้าใจผิด
อยากให้หยุด ยั้งคิด วินิจฉัย
แพ้ชนะ จะตัดสิน ณ สิ่งใด
หรือเพียงหนึ่ง ลมหายใจ ที่ปล่อยวาง... ^ ^

Credit  ผ่านอุปกรณ์ แพทย์  ...  เพราะมากอ่ะ  รู้สึกว่า ที่แต่งมันมี เสน่ห์ การใช้คำอ่ะ  ไม่เหมือนของฟาร์ม ข้างบน ของฟาร์มใช้คำ ไม่หลากหลายอ่ะ 


เพลงคณะ "แพทยศาสตร์คือความหวัง"
ที่คุณตั้งกระทู้ดูเหยียดหยาม
ว่าพวกฉันมันมารยาททราม
เที่ยวประนามผู้คนจนอับอาย

เพลงคณะ "แพทยศาสตร์คือความหวัง"
ท่านปลูกฝังความเป็นคนบนความหมาย
ให้น้อมนำทำความดีที่ใจกาย
มิได้หมายให้ล้อเลียนเขียนเล่นกัน

อันที่มาคำว่า "ปัญญาชน"
คุณสับสนหรือไรฉันไหวหวั่น
ก็ความหมายที่คุณนี่มีอยู่นั่น
ปัญญาชนไม่มีกันมันแน่นอน

"ปัญญาชน" ฉันไม่รู้ดูอย่างไร
แต่แน่ใจไม่ใช่ดูที่คณะ
เขามีผิดมีถูกอยู่ปนปะ
ทุกคณะมีดีผลิแผลกไป

เป็นฟันเฟืองทุกภาคส่วนของสังคม
ช่วยจรรโลมทั่วเขตประเทศไทย
แค่กีฬาก็เก็บมานั่งน้อยใจ
มหาลัยเดียวกันนั่นแหละคุณ

รุ่นพี่ฉันรักรุ่นน้องต้องขอโทษ
ถ้าคุณโกรธขุ่นเคืองเรื่องไหนๆ
ทางคณะแพทยศาสตร์ขออภัย
ไม่ตั้งใจมาลบหลู่ดูแคลนกัน

อย่าน้อยอกน้อยใจไปเลยหนา
แข่งกีฬาปีหน้าก็มาใหม่
คณะฉันจะระวังที่พลั้งไป
คุณมีชัยวันนั้นฉันยินดี 


Credit พี่ติ้ว  พี่ติ้ว ลืมสัมผัสระหว่างบทไปปะค่ะ - -"  แต่ก็น่ารักดีค่ะ ฟาร์มชอบที่ "เป็นฟันเฟืองทุกภาคส่วนของสังคม"  ชอบๆๆ

ทุกบทกลอน แตงโดย แพทยศาสตร์ ปี 1 มอ. ^^ ขอบคุณค่ะ

Comment #2
Posted @5 ธ.ค.52 21.57 ip : 118...226

เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่นักศึกษาแพทย์ได้มา "ร่วมกลอน" กันที่นี่ โดยส่วนตัวแล้ว ความรู้สึกที่มีต่อ นศพ. กระทั่งเพื่อนผมเองที่เรียนหมอและจบออกมานานแล้ว ก็ยังไม่เคยคิดว่าคนเรียนแพทย์เป็นหมอจะชื่นชอบบทกลอนได้ ด้วยความที่คณะแพทย์เน้นหนักทางวิชาการนั่นเอง จึงหมอทั้งหลายจะมีความคิดที่เป็นระบบ ลำดับการต่างๆได้โดยอัตโนมัติ  เป็นเหตุเป็นผล และพิสูจน์ได้ ในขณะที่ทุกสิ่งที่เรียกว่าศิลปะนั้น ล้วนแล้วใช้ความรู้สึก,สำนึกนำทาง

ตอนเรียน ม. ปลายก็มีเพื่อนที่เรียนเก่งอยู่ห้องคิง หลายคนที่ชอบเขียนกลอน จะมีอยู่สองคนที่ชอบเขียนกลอนแข่งกับผม หรืออาจจะเขียนร่วมกัน ทั้งสองต่อมาได้เข้าเรียนคณะทรัพย์ ในขณะที่คนเรียนหมอที่เคยเขียนกลอนก็ได้ทิ้งการเขียนกลอนไป

จึงนอกจากเป็นเกียรติแก่บอร์ดเงียบๆแห่งนี้แล้ว ยังรับว่าเป็นความน่าตื่นตาตื่นใจ ที่ได้เห็นกลอนหลายชิ้นผ่านการโพสต์ของน้องฟาร์ม

กลอนของน้องฟาร์มเองนั้นยาวเกินไป และใช้ภาษาเชื่อมร้อยโดยไม่ผ่านการคัดสรร หมายความว่าน้องฟาร์มยังไม่สามารถจับความให้รวบรัดเพื่อสื่อโดยให้ "โดน" ได้เพียงวรรคสั้นๆ ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับมือใหม่ แต่สิ่งหนึ่งที่น้องฟาร์มทำได้ก็คือการอธิบายความคิด

ประเด็นในการจับอะไรมาเขียนเป็นกลอนก็เป็นเรื่องใหญ่  อ่านบทต้นๆแล้วคิดว่าน้องฟาร์มจะเขียนเรื่องการเรียนแพทย์ที่ได้รับการอบรมเรื่องจิตสาธารณะ และมีกลิ่นอายเช่นนั้นเจืออยู่พอจับต้องได้ แต่ครั้นมาจบด้วยเรื่องกระทู้ของน้องฏิปาลัย งานชิ้นนี้จึงดูอ่อนไปโดยน่าเสียดายยิ่ง

เพราะเมื่อหักมุมเข้าไปสู่เรื่องส่วนตัว ทันทีนั้นก็หมายความว่าบทที่เกริ่นมายืดยาวกลับมาสรุปเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย ทั้งที่บทเกริ่นนำเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากๆ เพระกลอนนั้น บทจบจะสำคัญที่สุด คนจะจำได้ไม่ได้ หรือจะสื่อความคิดประเด็นได้กดังใจนั้น อยู่ที่บทจบเท่านั้นเอง


ส่วนอีกสองสามบทที่น้องฟาร์มยกเอามานั้น ของ"ผ่านอุปกรณ์แพทย์" (ไม่เข้าใจแฮะคำนี้) เข้าท่ามากๆ และดูมีลีลากลอนพลิ้วไหวได้ดี เชือ่ได้ว่ามือเขียนกลอนนั้นต้องแม่นยำมาก ชื่นชมครับ

ไม่ลองเขียนกลอนอื่นบ้างล่ะ ?

Comment #3
eric (Not Member)
Posted @5 ธ.ค.52 23.12 ip : 124...32

อุบ๊ะส์

ถ้ารู้ว่าคุณหมอก็มีกวีในหัวใจเหมือนกัน

เมื่อสิบกว่าปีก่อนเราคงไม่จีบพยาบาลมาเป็นภรรยา

555 คุณหมอครับ ... อ้อ คุณน้องติด้วย

อาว์ว่า(ถ้าว่ากันตามอายุ คงเป็นอานั่นแหละ)

ในบรรดาผู้คนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวที่บอร์ดอีตาหมี่ที่นี่

คงจะมีอายุกันพอสมควร

จนสมควรที่จะคิดคล้ายๆกันว่า

"เด็กทะเลาะกัน เดี๋ยวก็ดีกันเอง"

ผมว่านะ คำว่าจรรยาบรรณแพทย์นั้นมันคงหมายถึง

ความมีวุฒิภาวะที่มากกว่าบุคคลอื่น(นิดหน่อย)มั๊ง

ผมว่าการต่อล้อต่อเถียงกันครั้งนี้มันก็มีประโยชน์เหมือนกัน

มันเหมือนด่านทดสอบด่านหนึ่งของการมีวุฒิภาวะ

ผมเชื่อเหลือเกินว่า

เมื่อหมอเรียนจบออกมาเป็นแพทย์จริงๆ

การผ่านด่านทดสอบนี้

จะช่วยเพิ่มเลเวลของวุฒิภาวะของหมอได้

และนั่น มันจะเป็นประโยชน์อย่างมหาศาลของชาวบ้านอย่างพวกผม

เชื่อผมสิ ... หลังจากอ่านกลอนของคุณน้องติ(บอกแล้วว่าตอปะตักหายาก)แล้ว

คนแถวนี้ไม่ได้กังวลว่าหมอทั้งหมดจะเป็นคนไม่ดีหรอก

พวกเรารู้น่า ว่าอะไรเป็นอะไร

คุณหมอทั้งหลายสบายใจได้นะครับ

555 ไม่ต้องกลัวชาวบ้านจะตกอกตกใจ

เชิญต่อตามสบาย !!!





อ้อ ... โษที ขออีกนิด

ในฐะนะที่ผมเป็นคนนึงที่อยู่ที่นี่มาตั้งแต่น้าหมี่เปิดบอร์ด

ถือว่าเป็นรุ่นบุกเบิก

ถ้าเป็นไปได้ ขอว่านับแต่นี้ไป

ถ้าใครจะเหน็บ ใครจะหยิก ใครจะหยอกอะไรใครอีก

ขอให้มาเป็นบทกวีนะครับ

เพราะอ่านแล้วมันเจ๋งดีอ่ะ

นะ นะ นะตัวเองน๊า

ถือว่าอาว์ขอแล้วกานนนนนนนนนน !!!





ลงชื่อ

ร ป ภ บอร์ดกวีซีไรต์

Comment #4
แด๋นฯงับ (Not Member)
Posted @18 ธ.ค.52 0.49 ip : 202...6

พี่หมี่จ๋าา

แด๋นฯ ขอโทษที่หายไปนานจริงๆ

ก็มาเรียนหมอที่นี่น่ะแหละคับ เลยไม่มีเวลาให้กับกลอน (เหมือนที่พี่หมี่บอกเลย)

แต่ก็ยังเขียนได้นะครับ.. ยังรักบทกลอนอยู่เสมอ คริคริ

เพิ่งจะรู้ว่าพี่ฟามก้อชอบเขียนกลอนเหมือนกันน้าาา อิอิ

แสดงว่า ในพันธุ์ทิพย์ พี่ฟามยังไม่ได้อ่านกลอนของแด๋นฯ ก่อนถูกลบแน่เลย อิอิ

ไม่เอามาลงดีกว่า เด๋วเรื่องมันจะยาวววววววว.....

ป.ล. พี่หมี่สบายดีมั้ยคับ ถ้ามีโอกาสแวะไปแถวละม้ายสงเคราะห์ จะไปจวกหมี่สองก้อน เป็ดเยอะๆเลยนะคับ

แสดงความคิดเห็น

« 1430
หากท่านไม่ได้เป็นสมาชิก ท่านจำเป็นต้องป้อนตัวอักษรของ Anti-spam word ในช่องข้างบนให้ถูกต้อง
The content of this field is kept private and will not be shown publicly. This mail use for contact via email when someone want to contact you.
Bold Italic Underline Left Center Right Ordered List Bulleted List Horizontal Rule Page break Hyperlink Text Color :) Quote
คำแนะนำ เว็บไซท์นี้สามารถเขียนข้อความในรูปแบบ มาร์คดาวน์ - Markdown Syntax:
  • วิธีการขึ้นบรรทัดใหม่โดยไม่เว้นช่องว่างระหว่างบรรทัด ให้เคาะเว้นวรรค (Space bar) ที่ท้ายบรรทัดจำนวนหนึ่งครั้ง
  • วิธีการขึ้นย่อหน้าใหม่ซึ่งจะมีการเว้นช่องว่างห่างจากบรรทัดด้านบนเล็กน้อย ให้เคาะ Enter จำนวน 2 ครั้ง

งานเขียนของข้าพเจ้า

personมุมสมาชิก

Last 10 Member Post

Web Statistics : online 0 member(s) of 35 user(s)

User count is 2416565 person(s) and 10077561 hit(s) since 2 พ.ย. 2567 , Total 550 member(s).