M-e-e P-e-d

เหมือนลมฝนพัดผ่านกาฬทวีป

เหมือนประทีปโคมธรรมนำวิถี

เปลี่ยนความตายไร้ค่าด้วยปรานี

ชุบชีวีด้วยอุทิศชีวิตตน

การต่อสู้เริ่มต้นของคนกล้า

คือสร้างยาชนิดใหม่ให้เกิดผล

ยาวิเศษต้องเห็นใจในความจน

หกพันล้านเลขคนต้องเท่าเทียม

ใช้ตัวเองกลืนยาหาผลลัพธ์

มากเกินนับด้วยความหวังยังเต็มเปี่ยม

คราวแพ้ยาเหมือนถูกไฟไหม้ผิวเกรียม

ก็เพียงเตรียมสูตรใหม่ไว้ทดลอง

จนสำเร็จได้เม็ดยารักษาโรค

หวังช่วยคนทั้งโลกคลายโศกหมอง

กลับยิ่งพบปัญหากว่าที่มอง

เพราะคนป่วยคือขุมทองบรรษัทยา

เธอสู้กับโรคร้ายหลายชนิด

ยังไม่เท่าสู้โรคจิตริษยา

แต่รู้ถ้ายอมรับกับชะตา

เหมือนปล่อยกาปล่อยแร้งแย่งเนื้อกิน

คนหนึ่งคนจึงหยัดสู้หมู่ตะกราม

เก็บฟ้าครามสีหัวใจใส่ก้อนหิน

เปิดแนวรุกบุกป่าฝ่าทมิฬ

สู่แผ่นดินวิปโยคโลกสีดำ

เปรี้ยง! เสียงปืนคำรามความป่าเถื่อน

ดุจเสียงเตือนอันตรายหมายขย้ำ

สงครามยังดำเนินเกินกล่าวคำ

ความเป็นธรรมไม่ปรากฏแม้บทกวี

แต่นั่นแหละที่นั่นเธอฝันเห็น

พระจันทร์เพ็ญยังผ่องใสไม่หายหนี

คนเหมือนกันย่อมรู้ค่าศรัทธาดี

คนผิวสีใช่ผิวชั่วทาหัวใจ

แล้วโลกมืดสีดำเกิดตำนาน

เหมือนนิทานเปี่ยมพลังครั้งยิ่งใหญ่

เรื่องแม่มดยิปซีที่เป็นไทย

เธออยู่ในหุบเขาจะเข้ามา

เธอมาช่วยปรุงยารักษาโลก

แม้ลี้ลับอับโชคก็จะฝ่า

เป็นดุจดาวพราวใสในแอฟริกา

ที่สว่างดวงตากว่าทุกดวง

จากที่หนึ่งถึงอีกที่กี่ประเทศ

ก้าวข้ามเขตรบพุ่งกลางทุ่งหลวง

ใครปกป้องเธอไว้-ใช่,ทั้งปวง

ไม่ต้องตวงวัดค่าศรัทธาธรรม

นี่คืองานชีวิตของกฤษณา

คือฝนหอมที่พัดมาพาชุ่มฉ่ำ

โลกต้องการคนดีที่ชี้นำ

เธอได้ทำให้เห็นเป็นของจริง.