ผู้ดับดาวกวี
ผู้ดับดาวกวี
มหาสมุทรแห่งรักในจักรวาล
ไหลผ่านดาวกวีสีเศร้าหม่น
พลันโชนแสงแจ้งจรัสในบัดดล
ส่องมณฑลมหาอาณาจักรกวี
เศษธุลีเอกภพศพดวงดาว
มาผ่องพราวโชติชัดรัศมี
เกิดเป็นธาตุทิพยในปฐพี
ทอวิถีอารยธรรมประจำตน
ศิลปะดนตรีคีตกานท์
ล้วนส่งผ่านงานชีวิตที่คิดค้น
อุดมการณ์หน่อเนื้อเชื้อบรรพชน
เลือดเข้มข้นแข็งแกร่งแรงศรัทธา
จินตนาการผสานสุนทรียรส
จึงปรากฏผลงานฝันด้วยหรรษา
ข้ามพ้นเขตขอบกรอบกาลเวลา
ชุบชีวาหลับใหลให้ตื่นตัว
เพียงชั่วคืนมรดกฝันพลันสลาย
ดาวกวีเคยฉายกลายสลัว
แสงศิลป์เคยสาดส่องกลับหมองมัว
เงาความกลัวเข้าคุกคามในยามนั้น
เหลือเพียงขอบโค้งรุ้งความฟุ้งซ่าน
เป็นตำนานดวงดารานิทราฝัน
จริงและลวงล้วนแตกดับลงฉับพลัน
ปีศาจนั้นสยายผมเข้าห่มคลุม
มหาสมุทรแห่งรักในจักรวาล
กลายเป็นธารร้าวรานและร้อนรุ่ม
ดาวกวีไม่กล้ามาชุมนุม
เพราะน้ำมือสาวหนุ่มผู้ลุ่มหลง!
ณิศตะ
11 พฤศจิกายน 2552