ความเบาหวิวเหลือทนของคนไทย
ความเบาหวิวเหลือทนของคนไทย
กรี๊ดวี๊ดเหวี่ยงเสียงสนั่น
ตบเท้ากัน"เข้าเฝ้า"หนุ่มเกาหลี
แดนซ์กระจายส่ายแขนขาหน้าเวที
โอ้เกาหลีฟีเวอร์กันเกร่อเมือง
อีกหนึ่งกลุ่มชุมนุมโห่ร้องไล่
รัฐบาลจัญไรไม่ได้เรื่อง
"งบประมาณมึงผลาญเอาจนเปล่าเปลือง"
"อย่ายักเยื้องรีบออกไปไกลชาติกู"
"แม่งเอ๊ย!ไอ้พวกเบื๊อกเสือกปิดถนน"
หลายคนบ่นเบื่อเหตุการณ์ที่เป็นอยู่
"ข้าขายของไม่ได้ใครรับรู้"
"พวกมึงสู้ พวกกูเศร้า-ใครเข้าใจ"
"ไม่อยากเห็นคนไทยแตกแยกกัน"
โพลร้อยพันหมั่นสำรวจกันยกใหญ่
แต่ถามว่ามีทางแก้อย่างไร
"อ๋อผมไม่อยู่ฝ่ายใด-ขอเป็นกลาง"
"ขี้เกียจดูพวกผู้ใหญ่ทะเลาะกัน"
หลายเสียงนั้นเยาวชนก็บ่นบ้าง
แล้วคิดเห็นเช่นไรในแนวทาง
"ผมไม่ว่างหรอกครับ-จะไปรับแฟน"
"ดวงเมืองปีนี้ยังมีเคราะห์"
"ราหูเกาะพระศุกร์เข้าพระเสาร์แล่น"
โหร-หมอดูรู้เลิศภพจบดินแดน
ต่างแห่แหนดาหน้ากันมา"ฟันธง"
"สมานฉันท์รักกันนะโยมเอ๋ย"
เสียงคุ้นเคยฝากมาจากพระสงฆ์
"เมตตาธรรมจะค้ำโลกให้มั่นคง"
"ถ้าตกลงถวายมาสักห้าพัน"
"ท่านคะ จะทำอย่างไรในเรื่องนี้"
สื่อเสรีถามมาจ้าละหวั่น
รัฐมนตรีตอบไปในทันควัน
"อ๋อเรื่องนั้นหรือครับ ยังไม่ได้รับรายงาน"!
ณิศตะ
20 ก.พ.2553