กำสรวลราชประสงค์ ๑_รัตนโกสินทร์สิ้นกำสรวล
กำสรวลราชประสงค์ ๑_รัตนโกสินทร์สิ้นกำสรวล
ตื่นแล้วแก้วเอ๋ยอรุณฉาย
พร่างพรายแจ่มจ้าฟ้าสดใส
แสงเงินยวงระยับงามอร่ามอุไร
ทอแสงทองยองใย ณ ใจตน
เมืองตื่นลืมตาแต่เช้าตรู่
ดื่นดูดาววามท่ามถนน
ร้อยพันสายน้ำใสหัวใจคน
โสภณพราวพร่างสว่างแล้ว
เธอชูธงศรัทธาขึ้นท้าถาม
เธอก้าวข้ามความพ่ายแพ้อย่างแน่แน่ว
เธอชูธงธรรมทิพย์วะวิบแวว
เธอชูช่วงดวงแก้วขึ้นก่องวาว
แต่งเมืองเมื่อคืนให้ฟื้นฝัน
คลายตระหนกอกสั่นเหน็ดเหนื่อยหนาว
ด้วยมือน้อยมือนิดประดิษฐ์ดาว
ประดับช่วงห้วงหาวเห็นตระการ
นั่นคนไทย นี่คนไทย ผู้ใหญ่เด็ก
มือเล็กเล็กมือน้อยน้อยค่อยประสาน
มาเปลี่ยนเมืองอันมืดมนอนธกาล
วะหวาดหวั่นวันวานจงผ่านพ้น
อยุธยายศล่มแล้วลอยสวรรค์*
สู่รัตนโกสินทร์สรรค์สืบกุศล
สว่างแล้วแกล้วกล้าทั้งสากล
มีมหาประชาชนยงเกียรติยศ
*นิราศนรินทร์:นายนรินทร์ธิเบศร์