เราและคุณ
เราและคุณ
คุณเห็นไหมใครนอนเศร้าหน้าเงานั้น
แม่น้ำอันเอื่อยไหลไม่สิ้นสุด
ปมแปลกแยกแปลกเหย้าเรายื้อยุด
คนกับคนหล่นทรุดมุดหลุมพราง
คุณเห็นไหมใครนอนซบดินกลบหน้า
ดอกไม้หว่านตระการตาโรยรอบร่าง
ท้องถนนความเป็นอื่นดาษดื่นทาง
ไม่ก้าวย่างต่างกันนั้นไม่มี
คุณเห็นไหมใครนอนซมลมหวดโบย
แม่น้ำโปรยไอเลือดแดงเดือดปรี่
เพื่อนร่วมโลกจบกันในวันนี้
เพื่อร่างพลีให้ความชังได้ฝังลง
คุณเห็นไหมใครร่างยับดับอนาถ
ร่างไร้ญาติแหลกยุ่ยเป็นผุยผง
ศพสะอื้นฝืนร่ำไห้ใต้ผืนธง
แถบไตรรงค์ฤาคงอยู่เพื่อผู้ตาย
คุณเห็นใครไม่ไหวติงนอนนิ่งเงียบ
แม่น้ำเยียบยะเยือกยาวราวหยุดสาย
เถิดเหลียวมองสองเงาอันพร่าพราย
ภาพสุดท้ายคุณเห็นเราเราเห็นคุณ
(คุณเหลียวมองสองศพเหนือฝั่งทราย
ภาพพร่าพรายคือเงาเราและคุณ)
ณิศตะ
2 มิ.ย.2553